Уст.Фурман. [Чалавек] нагледзеў сялянскую фурманку і паехаў. Ён быў у кажушку і здавалася, што гэта таксама малады фурманшчык.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скрэ́бла, ‑а, н.
Разм.
1. Скрабніца. Запаліўшы ліхтар, фурман чысціў скрэблам і шчоткай каня.Пальчэўскі.
2. Лапата для саскрабання чаго‑н., скрабок. Скрэбла зламалася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ку́чар ’фурман’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. рус.кучер ’тс’ (Там жа, 2, 594; Бяльк.). Запазычана з рус.кучер ’тс’, якое з ням.Kutscher (Шанскі, 2, 8, 463).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
fornal
м.
1. парабак-конюх;
2.фурман; вазак
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пазасу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Засудзіць усіх, многіх. — Цяпер пацішэла, і добра пацішэла, — пануквае каня фурман. — Зброю паадбіралі [у бандытаў], пасудзілі за гэта. Ды на мала пазасуджвалі.Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Fúhrmann
m -(e)s, -männer і -leute ваза́к, вазні́ца, фу́рман, рамі́знік
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
або́знік, ‑а, м.
Возчык у абозе; вазак, фурман. Абознікі ішлі па гразі вуліцы побач са змучанымі, стомленымі коньмі.Галавач.Абознікі лаяліся і пагражалі шафёрам пугамі.Шамякін.//Разм. Ваеннаслужачы абозу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ваза́к ’возчык’ (БРС, Янк. I). Рус.смал.возак ’тс’. Да вазіць, воз. Адно са шматлікіх утварэнняў ад воз‑ з такімі ж значэннямі; параўн. возчык, вознік, вазюр, вазец, н.-луж.woznik ’фурман’, серб.-харв.во̀за̄р, во̀зац, во̀за̄ч ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
церассядзе́льнік, ‑а, м.
Тое, што і церассядзёлак. Я адпусціў церассядзельнік каню, паклаў яму бярэма сена.М. Ткачоў.Фурман патупаў вакол, адпусціў каранніку церассядзельнік, не адпрагаючы, начапіў коням торбы з аўсом.Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вазні́ца, ‑ы, м.
Той, хто перавозіць на конях пасажыраў; рамізнік, фурман. Вазніца паглядзеў на седака і шыбчэй пагнаў каняку.Гартны.Левандоўскі наняў вазніцу, яшчэ дапамог мне залезці ў фаэтон, і мы адправіліся.Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)