pohamować
зак.
1. зменшыць хуткасць; прытармазіць;
2. стрымаць, утаймаваць, уціхамірыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
прыруча́ць
1. (жывёл) zähmen vt, dressíeren vt;
2. перан. разм. an sich gewöhnen, zútraulich máchen; kírre máchen (утаймаваць)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ujeździć
зак.
1. абездзіць (каня);
2. перан. утаймаваць;
3. укатаць (дарогу)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
okiełzać
зак.
1. забрытаць, надзець аброць; закілзаць; зацугляць; зануздаць;
2. перан. утаймаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
аблама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -ламі́; -лама́ны; зак.
1. што. Ломячы, аддзяліць частку, кавалак чаго-н.
А. сук.
А. лёд.
2. што. Паабломваць усё або многае.
А. сухія галінкі.
А. бэз.
3. перан., каго. З цяжкасцю ўгаварыць, пераканаць, а таксама перамагчы ўпартасць і пад. (разм.).
А. яго і зрабіць паслухмяным.
◊
Абламаць рогі каму (разм.) — уціхамірыць, утаймаваць, падпарадкаваць каго-н.
|| незак. абло́мваць, -аю, -аеш, -ае і абло́мліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абло́м, -у, м. (да 1 і 2 знач.), абло́мванне, -я, н. (да 1 і 2 знач.) і абло́мліванне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ujarzmić
зак. кніжн. заняволіць, скарыць; падпарадкаваць, утаймаваць;
ujarzmić siły przyrody — скарыць (падпарадкаваць) сілы прыроды
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
супако́іць, супако́йваць
1. (утаймаваць) berúhigen vt, besänftigen vt, beschwíchtigen vt;
2. (разагнаць непакой) zur Ruhe bríngen*, berúhigen vt;
3. (аслабіць, суняць) stíllen vt, líndern vt, míldern vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Та́ма ’гаць, грэбля, стаў, ставок’ (Некр. і Байк.), ’запруда’ (Вруб., Ласт.), сюды ж тамова́ті ’затрымліваць, замаруджваць, запруджваць’ (Вруб.), тамава́ньнё ’гаць пры беразе ракі’ (карэліц., З нар. сл.), тамава́не ’ўмацаванне берагоў ад размыву’ (Скарбы), ст.-бел. тамовати ’стрымліваць’. Праз польск. tama ’запруда, грэбля, дамба’, tamować ’прыпыняць, стрымліваць’, з с.-в.-ням. tam ’дамба, грэбля, гаць, запруда’, ням. Damm ’тс’, dämmen ’запруджваць, падпіраць’, роднасных англ. dam, ст.-ісл. dammr ’запруда’, гоц. faúr‑dammjan ’загароджваць’, і, як мяркуюць, грэч. θέμεθλα ’падмурак’ (Брукнер, 564; ЕСУМ, 5, 511; Булыка, Лекс. запазыч., 198). Гл. таксама утаймаваць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
obuzdać
зак.
1. закілзаць;
obuzdać konia — закілзаць каня;
2. перан. утаймаваць, уціхамірыць;
obuzdać swawolę — уціхамірыць свавольства
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Húnger
m -s
1) го́лад
~ háben — быць гало́дным, хаце́ць е́сці
den ~ stíllen — утаймава́ць го́лад
vor ~ stérben* — памі́ра́ць з го́ладу
2) перан. пра́га, мо́цнае жада́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)