вдева́ть несов.

1. (нитку) уця́гваць, заця́гваць;

2. (просовывать) прасо́ўваць; (всовывать) усо́ўваць; (вставлять) устаўля́ць; см. вдеть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sandwich​2 [ˈsænwɪdʒ] v. (between) устаўля́ць (памі́ж); уці́скваць;

I sandwiched myself between two men. Я ўціснуўся ў аўтобус паміж двума мужчынамі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уста́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які з’яўляецца ўставам. Устаўнае пісьмо. Устаўная вязь.

устаўны́, ‑ая, ‑ое.

Прыстасаваны для таго, каб устаўляць у што‑н. Устаўныя шыпы. // Устаўлены ў што‑н. Устаўны рукаў. Устаўныя зубы. □ Характэрнай асаблівасцю кампазіцыі буйных твораў Якуба Коласа з’яўляецца наяўнасць устаўных алегарычных апавяданняў. Пшыркоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stöpseln

vt

1) затыка́ць (коркам)

2) устаўля́ць штэ́псель

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

annotate

[ˈænəteɪt]

v.

анатава́ць, дава́ць заўва́гі або́ камэнта́рыі (да тэ́ксту); устаўля́ць заўва́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

укле́іць, укле́йваць

1. (устаўляць, прыклейваць) éinkleben vt, hinéinkleben vt;

2. (заклейваць цалкам) zúkleben vt, verklében vt; zúleimen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

inset

1. [ɪnˈset]

v.t

устаўля́ць

2. [ˈɪnset]

n.

укла́дка, укле́йка, уста́ўка f. (у суке́нцы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ву́стаўка ’ўстаўка з іншага палатна ў кашулі’ (КЭС, лаг.); ’клін, які ўстаўляецца ў пройму рукава’ (Жд., 1); ’устаўка для надточкі кашулі ў плячах’ (Шат., Сакал.; Тарнацкі, Studia); ’вышыўка ў верхняй частцы рукава сарочкі’ (З нар. сл.), ву́стоўка ’гестка’ (петрык., пін., Шатал.). Ад устаўля́ць, гл. уста́ўка ’тс’, пратэза з’явілася, відаць, у выніку перацяжкі націску; параўн. ву́сцілка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hinéintun

* vt

1) устаўля́ць, укла́дваць

2) кла́сці (куды-н.), дадава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éinbauen

vt

1) устана́ўліваць, усталёўваць (машыны)

2) урабля́ць, устаўля́ць, умуро́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)