устаўля́ць гл. уставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. устаўля́ю устаўля́ем
2-я ас. устаўля́еш устаўля́еце
3-я ас. устаўля́е устаўля́юць
Прошлы час
м. устаўля́ў устаўля́лі
ж. устаўля́ла
н. устаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. устаўля́й устаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час устаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

устаўля́ць несов.

1. (помещать внутрь чего-л.) вставля́ть;

2. (занимать чем-л. всю поверхность) уставля́ть;

1, 2 см. уста́віць;

◊ у. па́лкі ў ко́лы — вставля́ть па́лки в колёса

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да уставіць.

•••

Устаўляць (ставіць) палкі ў колы — перашкаджаць чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак., што.

1. у што. Паставіць, змясціць у сярэдзіну чаго-н.

У. шыбу ў раму.

У. зубы (штучныя). У. слова ў размову (перан.)

2. чым. Заняць, укрыць паверхню.

У. стол ядой.

3. перан., у каго-што і каго-што. Нерухома ўтаропіць на каго-, што-н. (вочы, позірк).

У. позірк у прастору.

|| незак. устаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. уста́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.) і устаўля́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устаўны́, -а́я, -о́е.

Прыстасаваны для таго, каб устаўляць, устаўлены ў што-н.

Устаўныя шыпы.

Устаўныя зубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вставля́ть несов. устаўля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устаўля́цца несов., страд. вставля́ться; уставля́ться; см. устаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устаўля́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. устаўляць — уставіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устаўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да уставіцца.

2. Зал. да устаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)