отарыналарынголаг (оталарынголаг) назоўнік | мужчынскі род

Урач — спецыяліст па отарыналарынгалогіі, оталарынгалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рэаніматар назоўнік | мужчынскі род

Урач — спецыяліст па рэанімацыі.

|| прыметнік: рэаніматарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рэнтгенолаг назоўнік | мужчынскі род

Урач — спецыяліст па рэнтгеналогіі і рэнтгенатэрапіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

анестэзіёлаг назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Урач, спецыяліст па анестэзіялогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аператар​1 назоўнік | мужчынскі род

Урач-хірург, які робіць аперацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вочнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Урач, спецыяліст па вочных хваробах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вушнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Урач, спецыяліст па хваробах вуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

зауря́д-вра́ч уст. заўра́д-ура́ч, -ча́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

хірург назоўнік | мужчынскі род

Урач, спецыяліст у галіне хірургіі.

  • Дзіцячы х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

патолагаанатам назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Урач — спецыяліст па паталагічнай анатоміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)