crisis [ˈkraɪsɪs] n. (pl. crises)

1. кры́зіс;

a cabinet crisis ура́давы кры́зіс;

an economic crisis эканамі́чны кры́зіс

2. крыты́чнае стано́вішча, крыты́чны мо́мант; перало́м

3. med. кры́зіс; крыз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каро́нны

(ад карона)

1)уст. дзяржаўны, урадавы (у манархічных краінах);

2) які найлепш удаецца выканаўцу (напр. к. нумар канцэрта).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

monitor

м.

1. тэх. манітор;

monitor telewizyjny — тэлевізійны манітор;

2. часопіс (урадавы)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кри́зис в разн. знач. кры́зіс, -су м.;

экономи́ческий кри́зис эканамі́чны кры́зіс;

полити́ческий кри́зис паліты́чны кры́зіс;

о́бщий кри́зис капитали́зма агу́льны кры́зіс капіталі́зму;

прави́тельственный кри́зис ура́давы кры́зіс;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

messenger

[ˈmesəndʒər]

n.

1) гане́ц -ца́ m.; паслане́ц -ца́ m.; пасы́льны -ага m.

2) вясту́н вестуна́ m., прадве́сьнік -а m.

3) ура́давы кур’е́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кры́зіс, -су м., в разн. знач. кри́зис;

эканамі́чны к. — экономи́ческий кри́зис;

пасля́ ~су хво́ры стаў папраўля́цца — по́сле кри́зиса больно́й стал поправля́ться;

○ паліты́чны к. — полити́ческий кри́зис;

ура́давы к. — прави́тельственный кри́зис

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даве́рху, прысл.

Роўна з верхнімі краямі. Каструля была вялікая, на пяць літраў, і налілі ў яе амаль што даверху — на выпадак, калі хто папросіць дабаўкі. Дамашэвіч. На другі дзень Кастусь Махнач сустракаў каля кузні першую падводу, даверху нагружаную старым жалезным ламаччам. Курто.

•••

Знізу даверху — а) усюды, у любым месцы. У кошыку знізу даверху былі баравікі; б) ад ніжэйшых інстанцый да вышэйшых. У кнізе звыш двухсот дакументаў... Тут прадстаўлены ўвесь урадавы апарат знізу даверху. Г. Кісялёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

афіцыя́л

(лац. officiallis = урадавы, службовы)

1) чыноўнік, які загадваў урадавай канцылярыяй у Стараж. Рыме;

2) службовая асоба пры епіскапе, якая ў сярэдневяковы перыяд выконвала царкоўна-судовыя функцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

адміністра́цыя

(лац. administratio = кіраванне)

1) кіроўны орган прадпрыемства, установы, арганізацыі, які нясе адказнасць за іх дзейнасць;

2) органы выканаўчай улады дзяржавы; урадавы апарат;

3) адказныя распарадчыкі (напр. а. выстаўкі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

bureau

[ˈbjʊroʊ]

n., pl. bureaus or -reaux [ˈbjʊroʊz]

1) канцыля́рыя f.

2) ура́давы аддзе́л, бюро́ n.

The Weather Bureau — мэтэаралягі́чная ста́нцыя

3) Brit. пісьмо́вы стол

4) камо́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)