ура́давы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ура́давы ура́давая ура́давае ура́давыя
Р. ура́давага ура́давай
ура́давае		 ура́давага ура́давых
Д. ура́даваму ура́давай ура́даваму ура́давым
В. ура́давы (неадуш.)
ура́давага (адуш.)		 ура́давую ура́давае ура́давыя (неадуш.)
ура́давых (адуш.)
Т. ура́давым ура́давай
ура́даваю		 ура́давым ура́давымі
М. ура́давым ура́давай ура́давым ура́давых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ура́давы прави́тельственный;

○ у. кры́зіс — прави́тельственный кри́зис

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ура́давы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ўрада. Урадавыя ўстановы. Урадавая камісія. □ Урадавых узнагарод у сувязі з юбілеем камсамола ўдастоены і многія яго арганізацыі. Машэраў.

•••

Урадавы крызіс гл. крызіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ура́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшы выканаўчы і распарадчы орган дзяржаўнай улады ў краіне.

Беларускі ў.

|| прым. ура́давы, -ая, -ае.

Урадавая камісія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прави́тельственный ура́давы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяры́цельны, -ая, -ае.

У выразе: вярыцельная грамата — урадавы дакумент, які сведчыць аб назначэнні каго-н. дыпламатычным прадстаўніком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каро́нны, -ая, -ае.

1. У манархічных краінах: дзяржаўны, урадавы (уст.).

К. суд.

Каронныя землі.

2. Найбольш удалы, лепшы.

К. нумар канцэрта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

афіцы́йны, -ая, -ае.

1. Урадавы або службовы.

Афіцыйная асоба.

А. дакумент.

2. Зроблены па ўстаноўленай форме, з захаваннем усіх правіл і фармальнасцей.

А. тон.

Афіцыйнае запрашэнне.

|| наз. афіцы́йнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аса́днік, ‑а, м.

У Польшчы ў перыяд з 1920 па 1939 год — урадавы пасяленец-каланіст на заходнебеларускіх, пераважна пагранічных землях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казначэ́йства, ‑а, н.

Урадавы фінансавы орган у дарэвалюцыйнай Расіі, які ведаў захаваннем, прыёмам і выдачай дзяржаўных сродкаў. Губернскае казначэйства. Галоўнае казначэйства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)