закра́сціся, -ра́дуся, -ра́дзешся, -ра́дзецца; -ра́ўся, -ра́лася; зак.

1. Пранікнуць куды-н. крадком, употай.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Непрыметна з’явіцца, узнікнуць.

Закралася падазронасць.

|| незак. закрада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і закра́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціху́сенька, прысл. (разм.).

1. Вельмі ціха, бясшумна.

Ц. зарыпела рама акна.

2. Павольна, крок за крокам.

Коні ц. ішлі па гразкай дарозе.

3. Употай, цішком, каб ніхто не бачыў.

Як сцямнела, ён ц. залез у агуркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

stealthily

[ˈstelӨɪli]

adv.

крадко́м, крадучыся; упо́тай, цішко́м

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

on the sly

крадко́м, тайко́м, упо́тай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падгле́дзець, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. гл. падглядаць.

2. што. Употай разглядаючы, убачыць.

П. у дзірачку што-н.

|| незак. падгляда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і падгля́дваць, -аю, -аеш, -ае; наз. падгляда́нне, -я, н. і падгля́дванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

furtive [ˈfɜ:tɪv] adj. патае́мны, скры́тны; (зроблены) цішко́м, упо́тай;

a furtive glance по́зірк крадко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крадко́м, прысл.

Употай, скрытна. Міця крадком глядзіць на Сюзану, ловячы сябе на думцы, што зусім не хвалюецца. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спо́тайку, прысл.

Крадком, употай; цішком. Да панны Людмілы.. [Саханюк] не падыходзіў, хоць спотайку сачыў за ёю вельмі ўважна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абша́міць ’зрабіць што-небудзь употай, хутка’ (Бяльк.) да шамаць (гл.) ’рабіць шорах, шастаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазала́зіць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -ла́зіць; -ла́зім, -ла́зіце, -ла́зяць; зак.

1. Залезці, забрацца на што-н. — пра ўсіх, многіх.

Хлопчыкі пазалазілі на дрэвы.

2. Забрацца, пранікнуць куды-н. употай — пра ўсіх, многіх.

П. у чужыя агароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)