спо́тайку, прысл.
Крадком, употай; цішком. Да панны Людмілы.. [Саханюк] не падыходзіў, хоць спотайку сачыў за ёю вельмі ўважна. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)