заавансава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Аплаціць уперад частку кошту якога‑н. гавару, работы. Заавансаваць заказы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагнаты́зм

(ад гр. pro = наперад + gnathos = сківіца)

антр. выступанне сківіц уперад.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

папе́рад​I прысл. разм.

1. (уперад) vórwärts, vorán;

2. (спачатку, раней) früher

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тарча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; незак.

1. Узвышацца, уздымацца над паверхняй, вытыркацца ўбок, уперад, уверх і пад.

З-пад снегу тарчалі дошкі.

2. перан. Знаходзіцца дзе-н., назаляючы сваёй непатрэбнай прысутнасцю (неадабр.).

Увесь дзень т. у суседзяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таба́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак.

Спец. Веславаць назад для руху кармой уперад, для тармажэння або павароту лодкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ашты́рыцца ’апынуцца’ (Шат.). Ад штырыць ’штурхнуць’ (Шат.), семантычна як апынуцца, параўн. пыняць ’паганяць’, шпыняць ’падганяць, штурхаць уперад’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́пучыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

1. безас. Зрабіць выпуклым. Выпучыла прасценак.

2. Разм. Напяўшы, высунуць уперад; выпнуць. Выпучыць жывот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапе́лер

(англ. propeller, ад лац. propellere = гнаць уперад)

паветраны вінт у самалётах, верталётах, аэрасанях, глісерах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наперёд нареч., прост.

1. (вперёд) напе́рад;

2. (сначала) спярша́, перш, спача́тку, упе́рад;

◊

за́дом наперёд за́дам напе́рад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папе́рад (разм.).

1. прысл. Уперад.

Жанчына пайшла п., паказваючы, куды трэба пад’язджаць.

2. прысл. Спачатку, раней.

П. памый рукі, а потым садзіся за стол.

3. прыназ. з Р. Ужыв. для ўказання на прадмет ці асобу, раней за якія кім-, чым-н. было ўтворана якое-н. дзеянне.

Ён з’явіўся п. усіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)