вы́пучыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
1. безас. Зрабіць выпуклым. Выпучыла прасценак.
2. Разм. Напяўшы, высунуць уперад; выпнуць. Выпучыць жывот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)