nullity

[ˈnʌləti]

n., pl. -ties

1) бескары́снасьць, нява́жнасьць f.

2) про́ста нічо́га

3) скасава́ны зако́н або́ умо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

канды́цыя

(лац. conditio = умова, патрабаванне)

норма, якасць, якім павінен адпавядаць той ці іншы тавар, матэрыял (напр. пасяўная к. насення).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

агаво́рка ж., в разн. знач. огово́рка;

умо́ва з ~кай — усло́вие с огово́ркой;

ён не хаце́ў так сказа́ць, гэ́та а. — он не хоте́л так сказа́ть, э́то огово́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кандыцыяне́р

(фр. conditionneur, ад лац. conditio = умова, патрабаванне)

спецыяльная ўстаноўка для забеспячэння патрэбнай тэмпературы, чысціні і вільготнасці паветра ў памяшканні.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кандыцыяналі́зм

(ад лац. condicio = умова)

плынь у фізіялогіі і медыцыне, прадстаўнікі якой адмаўляюць паняцце прычыны, зводзяць яе да комплексу ўмоў, што выклікаюць хваробу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Вару́нак ’акалічнасць, абставіны’ (Яруш.), вару́нкі ’ўмовы’ (Гарэц.); ’акалічнасці, умовы’ (Др.-Падб.). Ст.-бел. варунк ’умова’ (Чартко, Дасл. (Гродна), 59), варунок ’тс’ (з XVI ст.; Булыка, Запазыч.). Укр. варунок (з XVI ст.). Запазычанне з польск. warunek, а гэта з ням. Wahrung. Гл. Булыка, Запазыч., 57; Чартко, там жа (апошні ст.-бел. варунк выводзіць прама з ням.); Цімчанка, 189; Рудніцкі, 319; Рыхардт, Poln., 110.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цэнз, ‑у, м.

1. У старажытным Рыме — перыядычная ацэнка маёмасці грамадзян для адпаведнага падзелу іх на падатковыя разрады.

2. Умовы, якія дазваляюць асобе карыстанне тымі ці іншымі палітычнымі правамі. Узроставы цэнз. Маёмасны цэнз. Адукацыйны цэнз. Выбарчы цэнз. □ Галаву я маю: Быў бы дэпутат — Цэнзу ты не маеш, «Асадзі назад!» Колас.

3. У эканоміцы — статыстычны перапіс.

4. Спец. Умова, неабходная для ўнясення прадпрыемства ў поўны спіс, рэестр.

[Лац. census.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апцыён

(ням. Option, ад лац. optio, -onis = свабодны выбар)

1) умова ў дагаворы марской перавозкі адносна права замены аднаго грузу іншым або аднаго порту прызначэння іншым;

2) умова, якая ўключаецца ў біржавыя здзелкі на тэрмін, паводле якой аднаму з бакоў даецца права выбару паміж асобнымі элементамі здзелкі;

3) прадастаўленае кампаніямі сваім вышэйшым служачым права купляць акцыі па цвёрдай цане.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

condition​1 [kənˈdɪʃn] n.

1. стан;

in good condition у до́брым ста́не

2. pl. conditions умо́вы, абста́віны, вару́нкі;

adverse weather conditions неспрыя́льнае надво́р’е;

under existing conditions пры да́дзеных умо́вах

3. умо́ва;

on condition that з умо́ваю, што/пры ўмо́ве, што

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гара́нтыя

(фр. garantie)

1) парука, запэўненне ў чым-н. (напр. тэлевізар з гарантыяй);

2) умова, якая забяспечвае поспех чаго-н. (напр. загартоўка арганізма — г. здароўя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)