quality​1 [ˈkwɒləti] n.

1. я́касць, гату́нак; уласці́васць;

adequate quality дабрая́каснасць;

low/high quality ні́зкая/высо́кая я́касць;

premium/prime quality вышэ́йшая я́касць

2. я́касць, уласці́васць, адзна́ка, характэ́рная асаблі́васць, прыме́та;

You need special qualities to work as a nurse. Каб працаваць медыцынскай сястрой, вам патрэбна мець пэўныя асабістыя якасці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

atrybut, ~u

м. атрыбут; характэрная прымета (адзнака, уласцівасць)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ма́зкасць ’уласцівасць мазлівага’ (ТСБМ) — новаўтварэнне ад мазкі і суф. ‑асц‑ь (Сцяцко, Афікс. наз., 137).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эквівале́нтнасць

(ад эквівалентны)

уласцівасць эквівалентнага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

właściwość

właściwoś|ć

ж. уласцівасць; асаблівасць; характэрная рыса;

~ć gleby — уласцівасць глебы;

~ci terenu — асаблівасці мясцовасці;

~ci charakteru — асаблівасці характару

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інерцыя назоўнік | жаночы род

  1. Уласцівасць цел захоўваць стан спакою або раўнамернага прамалінейнага руху, пакуль якая-н. знешняя сіла не прымусіць змяніць гэты стан.

    • Ляцець па інерцыі.

  2. пераноснае значэнне: Бяздзейнасць, пасіўнасць.

    • Па інерцыі — па прывычцы, машынальна.

|| прыметнік: інерцыйны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Лю́днасць ’уласцівасць люднага, мнагалюднасць’, ’жыхары, насельніцтва’, ’колькасць людзей’ (ТСБМ, Нас.), людно́сць ’людзі’ (дзятл., Сл. ПЗБ). Да прасл. lʼudьnostь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каламу́тнасць ж

1. (уласцівасць, якасць каламутнага) Trübheit f -;

2. (цьмянасць) Máttheit f -, Glánzlosigkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

характар назоўнік | мужчынскі род

  1. Сукупнасць усіх устойлівых псіхічных уласцівасцей чалавека, яго асабістых рыс, якія праяўляюцца ў паводзінах і дзейнасці.

    • Слабы х.
    • Мяккі х.

  2. Настойлівасць у дасягненні чаго-н.

    • Чалавек з характарам.

  3. Уласцівасць, адметная рыса чаго-н.

    • Х. эпохі.
    • Дзелавы х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Му́драсць ’уласцівасць мудрага’, ’мудрыя думкі, выказванні’, ’жыццёвы вопыт’, ’нешта складанае’ (ТСБМ). Прасл. mǫdrostь (Краўчук, Этимология–1984, 103). Да му́дры 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)