мула́

(кр.-тат. mulla, ад ар. maulā = пан, уладар)

мусульманскі свяшчэннік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ruler

[ˈru:lər]

n.

1) улада́р, валада́р -а́ m., кіраўні́к дзяржа́вы

2) ліне́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эмі́р

(ар. amir = уладар)

тытул правіцеля ў некаторых мусульманскіх краінах Усходу і Афрыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

влады́ка

1. (властелин) уст., высок. улада́р, -ра́ м., валада́р, -ра́ м.;

2. церк. улады́ка, -кі м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пасе́сар ’часовы ўладальнік маёнтка’ (Нас.), ст.-бел. посесоръ (посессоръ, поссесоръ, поссессоръ) ’уладальнік, арандатар’ (1594 г.) запазычаны са ст.-польск. posesor, possessor, якія з лац. possessor ’уладальнік’, ’уладар’ (Булыка, Лекс. запазыч., 73).⇉,

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mocarz

м.

1. кніжн. асілак, здаравяка; волат;

2. кніжн. уладар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Мацар ’уладальнік’ (Дунін–Марцінкевіч), ст.-бел. моцаръ ’уладар’, ’волат’ запазычана са ст.-польск. mocarz ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 21). Мацарства ’ўладанні’ (там жа) < польск. mocarstwo ’вялікая дзяржава’ < ст.-польск. mocarzstwo ’моц, сіла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

inclement

[ɪnˈklemənt]

adj.

1) суро́вы, бу́рны (пра надво́р’е, клі́мат)

2) неміасэ́рны; стро́гі, суро́вы, лю́ты (улада́р)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lord

[lɔrd]

n.

1) пан, ула́сьнік -а m.; валадар, улада́р -а́ m.

2) лорд -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эмі́р

(ар. amir = уладар)

тытул правіцеля ў некаторых мусульманскіх краінах Усходу і Афрыкі, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)