влады́ка
1. (властелин) уст., высок. улада́р, -ра́ м., валада́р, -ра́ м.;
2. церк. улады́ка, -кі м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)