Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
абла́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Разм.
1. Улада, уплыў. Свежы сустрэчны вецер асвяжыў мяне, на нейкую хвіліну адагнаў сон, які браў мяне ў сваю абладу.С. Александровіч.
2.Уладанне, прыналежнасць, здабытак. У сяле ўсялякія чуткі, усякая гутарка, што вядзецца патайна, без усякіх сведак, скора робіцца агульнай абладай.Колас.
3. Аправа (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
баро́нства, ‑а, н.
1. Годнасць і тытул барона.
2.Уладанне, памесце барона. Хоць зямля Англіі была падзелена пасля нарманскага заваявання на гіганцкія баронствы, якія нярэдка ўключалі ў сябе да 900 старых англасаксонскіх лордстваў кожнае, тым не менш яна была ўсеяна дробнымі сялянскімі гаспадарамі і толькі ў асобных месцах паміж гэтымі апошнімі залягалі буйныя панскія памесці.Маркс.
3.зб. Вароны. З’ехалася баронства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tenure[ˈtenjə]n.
1.улада́нне, вало́данне; тэ́рмін вало́дання;
security of tenure гаранты́йнае пра́ва на арэ́нду
2. тэ́pмін знахо́джання (на пасадзе); тэ́рмін паўнамо́цтваў;
his four-year tenure as President яго́ чатырохгадо́вы тэ́рмін на паса́дзе прэзідэ́нта
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Besítz
m -es
1) улада́нне; маёнтак
2) маёмасць
etw. in ~ néhmen* — авало́дваць чым-н.
den ~ ergréifen* — уступі́ць у вало́данне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
tenancy[ˈtenənsi]n.
1. вало́данне, улада́нне (нерухомай маёмасцю);
a tenancy in common суме́снае вало́данне
2. вало́данне на права́х арэ́нды;
the tenancy of land вало́данне зямлёю;
hold a life tenancy of smth. мець пажыццёвае пра́ва вало́дання чым-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Воласць (БРС, Нас., Бяльк., Яшк.). Рус.во́лость, укр.во́лость, ст.-рус.волость ’вобласць, тэрыторыя, дзяржава, улада’, ст.-бел.во́лость ’воласць’, ст.-слав.власть, польск.włość, чэш.vlast, славац.vlasť ’айчына’, серб.-харв.вла̑ст, славен.lȃst, род. скл. lastȋ ’уладанне, маёмасць’, балг.власт ’улада’. Прасл.volstь < voldtь (< уладаць) (Махэк₂, 693; Скок, 3, 604). Роднасныя: лат.vàlsts ’дзяржава’, літ.valsčius ’воласць’ (Траўтман, 340 і наст.; Буга, РФВ, 75, 133 і наст.; Фасмер, 1, 344). Некалькі інакш аб словаўтварэнні КЭСРЯ (65) і Шанскі (1, В, 151 і наст.), якія выводзяць ад *volda ’ўлада’ з дапамогай суф. ‑tь: *voldtь > volstь > volostь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
панава́нне, ‑я, н.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. панаваць.
2. Улада, уладанне. У сатырычным часопісе «Маланка», які сістэматычна выходзіў з пачатку 1926 г.. высмейваліся самыя змрочныя бакі панавання польскіх памешчыкаў і буржуазіі.Палуян.Фашызм на злом галавы, з нахабнай і агіднай хваткай злачынца рваўся да панавання над светам..Перкін.
3. Перавага. Калі гаварыць пра стыль К. Чорнага, дык першае, што кідаецца ў вочы, — гэта панаванне ў мастацкай фразе дзеяслова.Юрэвіч.
4. Кіруючае становішча каго‑н., галоўнае, значэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
occupation[ˌɒkjuˈpeɪʃn]n.
1. заня́так, род/хара́ктар заня́ткаў, прафе́сія;
What’s your occupation? Кім вы працуеце?;
He is an engineer by occupation. Ён інжынер па прафесіі.