Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
domination
[,dɑ:mɪˈneɪʃən]
n.
панава́ньне n.; ула́даf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
стрэ́сціся, страсецца; пр. стрэслася; зак.
Разм. Здарыцца, адбыцца. А .. [сяляне] ж цяпер самі — улада. Толькі адкрый ім вочы, каб паверылі ў сябе, каб зразумелі, што стрэслася ў свеце.Грахоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эміра́т, ‑а і ‑у, ДМ ‑раце, м.
1.‑у. Сістэма дзяржаўнага кіравання ў феадальных мусульманскіх краінах. Улада эмірату.
2.‑а. Феадальная дзяржава, на чале якой стаіць эмір. Утварэнне эмірата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АЛІГА́РХІЯ
(ад грэч. oligarchia улада нямногіх),
форма праўлення, пры якой улада належыць невял. групе людзей, звычайна найб. радавітых або заможных. Была характэрная для стараж. Афін, у сярэднявеччы для рэспублік Венецыянскай, Генуэзскай, у 17—18 ст. для Рэчы Паспалітай і інш. Алігархіяй называюць таксама саму́ю кіруючую групу, напр.Фінансавая алігархія.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
партакра́тыя
(ад партыя + -кратыя)
улада партыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Патэнта́тст.-бел.потентатъ ’магнат’ (1615 г.) запазычана са ст.-польск.potentat ’тс’, якое з с.-лац.potentatus ’вышэйшая улада, панаванне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 73).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГЕРАНТАКРА́ТЫЯ
[ад грэч. gerōn (gerontos) стары + kratos улада],
прынцып кіравання, пры якім улада належыць старэйшым. Тэрмін герантакратыі ўведзены ў этнаграфіі ў пач. 20 ст. і выкарыстоўваецца для аналізу структур улады на ранніх формах грамадскага ладу, пазней у класавым грамадстве. У пераносным сэнсе герантакратыя сімвалізуе адсталасць, кансерватызм, застойнасць мыслення і бяздзейнасць.