узаемапранікне́нне, ‑я, н.

Узаемнае пранікненне. М. Федароўскі назіраў за ўзаемапранікненнем фальклору беларускага ў польскі, украінскі, рускі і наадварот. Саламевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гайдама́к, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Украінскі казак 17 і 18 стст., удзельнік народнавызваленчай барацьбы супраць польскіх памешчыкаў.

2. Салдат нацыяналістычных атрадаў у час грамадзянскай вайны ва Украіне ў 1918—1920 гг.

|| прым. гайдама́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каламы́йка, ‑і, ДМ ‑мыйцы; Р мн. ‑мыек; ж.

1. Украінская народная песенька тыпу прыпеўкі. Звоняць каламыйкі прыкарпацкія, Боцікі тупочуць гарачай. Панчанка.

2. Украінскі гуцульскі масавы танец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

банду́ра

(укр. бандура, ад гр. pandura)

украінскі шматструнны шчыпковы музычны інструмент.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гапа́к

(укр. гопак)

украінскі народны танец, а таксама музыка да яго.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

боршч, баршчу, м.

Негустая страва, прыгатаваная з буракоў, капусты, інш. агародніны і прыпраў. Украінскі боршч. □ У той жа час у Васілёвай хаце ўсе таксама сядзелі за сталом, ўпоцемку сёрбалі боршч. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ukrainian

[juˈkreɪniən]

1.

adj.

украі́нскі

2.

n.

1) украі́нец -ца m., украі́нка f.

2) украі́нская мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тарба́н

(ад іт. tiorba)

украінскі і польскі струнны шчыпковы музычны інструмент, разнавіднасць тэорбы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

*Мацяжа́нка, матежа́нка ’чобор звычайны, Thymus serpyllum L.’ (лельч., Бейл.), мацержанка ’чабор украінскі, Thymus ucrainicus Klok.’ (гродз., Кіс.), ’мацярдушка звычайная, Origanum vulgare L.’, ’маяран садовы, Majorana hortensis Moench.’ (гродз., Кіс.). З польск. macierzanka ’чабор’. Матывацыя — гл. мацярду́шка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сабарно́ ’вялізны сабака’ (ТС, Скарбы), сабо́рно ’сабака’ (Мат. Гом.). Укр. соба́рний ’сабачы’; сюды ж, відаць, рус. пск. соба́рник ’буян, грубіян’, соба́рничать ’буяніць’. Нейкі складаны словаўтваральны варыянт ад сабака 1. Магчыма, першапачаткова частка ‑ака ў гэтым слове была заменена экспрэсіўным суфіксам ‑ара (‑ор) (аб суф. гл. SP, 21 і наст.), адкуль быў утвораны прым. з суф. ‑н‑, гл. украінскі прыклад. Прыметнік быў субстантываны суф. ‑о. Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)