entstéhen

* vi (s)

1) узніка́ць

2) выніка́ць (з чаго-н.)

◊ was auch daráus ~ mag — няха́й бу́дзе, што бу́дзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

образо́вываться несов.

1. утвара́цца; (возникать) узніка́ць; (появляться) з’яўля́цца, паяўля́цца;

2. (улаживаться — о деле) разг. ула́джвацца;

3. страд. утвара́цца, ствара́цца; склада́цца; фармірава́цца; арганізо́ўвацца; засно́ўвацца; см. образо́вывать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wywiązywać się

незак.

1. узнікаць; завязвацца; пачынацца;

2. z czego спраўляцца з чым; выконваць што;

3. хім. вылучацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

loom​2 [lu:m] v.

1. вырысо́ўвацца, узніка́ць;

A ship loomed out of the mist. З туману выплыў карабель.

2. навіса́ць (перан.);

The threat of unemployment is looming over the country. Над краінай навісае пагроза беспрацоўя.

♦

loom large прыма́ць пагро́злівыя паме́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Забы́ць ’перастаць помніць’. Рус. забы́ть, укр. забу́ти польск., в.-луж. zabyć, н.-луж. zabyś ’тс’, палаб. zobål‑să ’забыў’, чэш. zabýti, славац. кніжн. zabyť, славен. záabiti, серб.-харв. за̀бити ’забыць’. Ст.-слав. забыти ’забыць’, ст.-рус. забыти ’тс’ (з XI ст.), ст.-бел. забыти ’тс’. Прасл. zabyti < za + byti (гл. быць). Шанскі (2, З, 12) лічыць, што ўнутраная форма слова звязана з уяўленнем аб завыванні як пераходзе з сапраўднага свету за яго межы. Але першаснае значэнне быць, відаць, ’расці’, ’узнікаць’ (параўн. быллё), што дае падставу для ўяўлення аб іншым семантычным ходзе, адлюстраваным у выразе быллём парасло, г. зн. забылася.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ка́ўка ’галка’ (Касп., Сцяшк. МГ). Паводле Сл. паўн.-зах., 2, 439, запазычанне з польск. мовы. У якасці крыніцы выстаўляецца польск. kawka ’тс’. Для дзеяслова ка́ўкаць ’мяўкаць’, ’каркаць’ (Сл. паўн.-зах. прыводзіць іншую крыніцу — літ. kaūkti ’выць’ (гл. падрабязна пад ка́ўкаць). Але справа не такая простая. Паколькі гэта лексема гукапераймальнага характару (параўн. польск. kawa, kawka, укр. дыял. ка́ва, літ. kóvas ’галка, грак’, чэш. kavka, серб.-харв. kȃvka, славен. kȃvka і г. д.), то падобныя ўтварэнні могуць узнікаць незалежна ў розных мовах. Гл. агляд Трубачова, Эт. сл., 9, 165–166, які мяркуе, што прасл. *kavъka ўтворана ад *kava ’тс’. Гл. яшчэ Фасмер, 2, 152; Слаўскі, 2, 108–109.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

erstéhen

*

I

vi (s)

1) узніка́ць

es können daráus Únannehmlichkeiten ~ — з-за гэ́тага мо́гуць быць непрые́мнасці

2) адро́джвацца, уваскраса́ць, ажыва́ць

II

vt набыва́ць, купля́ць (выстаяўшы чаргу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

powstawać

powsta|wać

незак.

1. уставаць;

2. паўставаць;

3. узнікаць, вынікаць;

~je trudność — узнікае цяжкасць;

~je nowa organizacja — узнікае новая арганізацыя;

гл. powstać

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rear​3 [rɪə] v.

1. гадава́ць, расці́ць;

She reared a large family. Яна выгадавала вялікую сям’ю.

2. узніка́ць, падыма́цца (пра будынак, гару)

3. разво́дзіць, выро́шчваць; выво́дзіць (жывёлу);

rear poultry займа́цца птушкагадо́ўляй

4. (up) уста́ць на дыбкі́ (пра жывёліну)

♦

smth. rears its (ugly) head : Jealousy reared its head. Заварушылася рэўнасць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

встава́ть несов.

1. (с места) устава́ць;

2. (тянуться вверх, выпрямляться) устава́ць;

3. (появляться, возникать) паўстава́ць, узніка́ць, выніка́ць;

4. (на защиту) станаві́цца, паўстава́ць, узніма́цца;

5. (становиться) станаві́цца;

6. (о светилах) узыхо́дзіць; см. встать​ 1—5, 7.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)