clean out

вычышча́ць

а) апаражня́ць; спаражня́ць

б) ужыва́ць, вычэ́рпваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скаро́міцца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; незак.

Разм.

1. Уст. Есці ў посныя дні скаромную ежу насуперак настаўленням рэлігіі.

2. Ужываць непрыстойныя словы. Бацьку заўсёды прыгадваю як чалавека вельмі стрыманага, які ніколі не скароміўся брыдкім словам. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

применя́ть несов.

1. (прилагать) прымяня́ць; (употреблять) ужыва́ць; (использовать) выкарысто́ўваць, скарысто́ўваць;

2. (приспособлять) прыстасо́ўваць; см. примени́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ужыва́нне ср.

1. употребле́ние, испо́льзование; примене́ние; см. ужыва́ць;

2. (общепринятое пользование) обихо́д м.;

увайсці́ ва ўжыва́нне — войти́ в обихо́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

áusnutzen, áusnützen

vt

1) выкарысто́ўваць, ужыва́ць

2) злоўжыва́ць; эксплуатава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tear-gas

[ˈtɪrgæs]

v.t.

1) ужыва́ць сьлезаце́чны газ

2) разганя́ць сьлезаце́чным га́зам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

put to use

ужыва́ць

put to good use — для до́брага ўжы́тку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ужыва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ужываць — ужыць і стан паводле знач. дзеясл. ужывацца ​2; прымяненне, выкарыстоўванне. Пераноснае ўжыванне слова. □ Калісьці ў .. прадзеда [пана Магдановіча] ляжаў дзікі пустыр зямлі без усялякага ўжывання. Бядуля.

2. Ужытак (у 2 знач.). Знаходзіцца ва ўжыванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алего́рыя, ‑і, ж.

У літаратуры і мастацтве — выказванне адцягненага паняцця пры дапамозе канкрэтнага мастацкага вобраза; іншасказальнасць. Боязь, каб дзённік не папаў каму-небудзь у рукі і не расчыніў таямніцы яго душы, прымушала [Лабановіча] шукаць адмысловыя спосабы і формы запісаў, ужываць розныя алегорыі. Колас.

[Грэч. allegoria — іншасказанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрапі́я, ‑і, ж.

1. Раздзел медыцыны, які вывучае метады распазнавання і лячэння ўнутраных хвароб.

2. Лячэнне ўнутраных хвароб лякарствамі, сывараткамі, электрычнасцю і іншымі нехірургічнымі метадамі. Уладзімір Андрэевіч стаў з поспехам рабіць па месцы ўсе складаныя аперацыі, ужываць тканевую тэрапію і іншыя новаўвядзенні. «Беларусь».

[Грэч. therapeia — лячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)