скаро́міцца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца; незак.

Разм.

1. Уст. Есці ў посныя дні скаромную ежу насуперак настаўленням рэлігіі.

2. Ужываць непрыстойныя словы. Бацьку заўсёды прыгадваю як чалавека вельмі стрыманага, які ніколі не скароміўся брыдкім словам. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)