аблупі́цца, ‑лупіцца; зак.

Абдзерціся, адваліцца (пра верхні слой чаго‑н. — кару, скуру, фарбу і інш.). Аблупілася фарба — не падымаліся рукі, каб паднавіць яе. Шахавец. Валасы ў дзяўчыны выцвілі, твар загарэў, аж чорны стаў, а нос аблупіўся. Васілёнак. // Адпасці кавалкамі, абсыпацца (пра тынк і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абабі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́, -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; -бі́ты; зак., што.

1. Удараючы, прымусіць адпасці што-н., ачысціць ад чаго-н., атрэсці (разм.).

А. яблыню.

2. Пашкодзіць паверхню чаго-н.

А. палец.

А. тынк.

3. Прыбіць, пакрыўшы, абцягнуўшы чым-н.

А. дзверы дэрмацінам.

4. Зрабіць прыгодным для язды.

А. дарогу.

◊

Абабіць капейку (разм.) — зарабіць грошай.

|| незак. абабіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і абіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3 знач.).

|| наз. абабіва́нне, -я, н. і абі́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвалі́цца

1. (адваліцца) ábfallen* vi (s), ábbröckeln vi (s);

тынк абвалі́ўся der Verpútz ist ábgebröckelt;

2. (разбурыцца) zusámmenfallen* vi (s), éinstürzen vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. зб. Тонкія дошчачкі для крыцця даху або для абівання сцен пад тынкоўку. Хаты крыты саломаю або дранкай сасновай, і на дахах старых ад поўначы парос густы буры мох. Галавач.

2. Кожная з такіх дошчачак. Тынк у розных мясцінах быў абабіты. З-пад яго свяціліся пераплёты дранак, прыбітых да сцен. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

plaster

[ˈplæstər]

1.

n.

1) тынк -у m.

2) гіпс -у m.

3) пля́стыр -а m. (для закле́йваньня ра́наў)

2.

v.t.

1) тынкава́ць

2) наклада́ць пля́стыр

3) нама́зваць, абма́зваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ánwurf

m -(e)s, -würfe

1) буд. тынко́ўка; тынк

2) напа́дкі; хлусня́, паклёп

3) наро́ст, пухлі́на

4) ураста́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аба́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Разм.

1. Пераняць некаторыя жаночыя рысы характару (пра мужчыну).

2. Перастаць сачыць за сабою, апусціцца, агрубець (пра жанчыну).

абабі́цца, ‑б’ю́ся, ‑б’е́шся, ‑б’е́цца; ‑б’ёмся, ‑б’яце́ся; зак.

1. Аказацца пашкоджаным; адбіцца, адпасці (пра тынк і пад.). // Пашарпацца, знасіцца па краях (пра адзенне).

2. перан. Прывыкнуць да чаго‑н., перастаць заўважаць дрэннае, ацярпецца. [Галубіцкі:] За сваю бытнасць я прывык ужо да праборак, абабіўся. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвалі́цца сов.

1. (отделиться от чего-л.) отвали́ться;

тынк ~лі́ўся — штукату́рка отвали́лась;

2. (на спинку стула и т.п.) отки́нуться;

◊ ру́кі не ~ляцца — (у каго) ру́ки не отва́лятся (у кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лупі́цца

1. (лушчыцца – пра скуру і пад.) sich häuten; sich schälen; schélfern vi;

ску́ра лу́піцца die Haut schält sich [schélfert];

2. (адвальвацца – пра тынк і г. д.) ábbröckeln vi (s); ábblättern (пра фарбу)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сы́пацца verschüttet [áusgeschüttet] wérden (рассыпацца) herábrieseln vi (s), herúnterrollen vi (s), herábfallen* vi (s) (падаць);

тынк сы́плецца der Stuck fällt ab, der Mörtel ríeselt herúnter;

сы́пацца гра́дам hágeldicht régnen [níedersausen, prásseln];

папро́кі сы́паліся гра́дам es hágelte Vórwürfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)