ту́шаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад тушыць ​1.

ту́шаны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад тушыць ​2.

2. у знач. прым. Прыгатаваны тушэннем ​2. Тушаная капуста. □ Гаспадыня падала халаднік, за ім — маладую тушаную бульбу. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

douse [daʊs] v.

1. заліва́ць

2. тушы́ць, гасі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ба́кеншчык, ‑а, м.

Вартаўнік пры бакенах. Заўтра бакеншчык паплыве ўніз па Дняпры тушыць ліхтары. Кандрусевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мятушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; незак., каго-што.

Разм. Прыводзіць у замяшанне; мяць. Мятушыць варожыя войскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́шаны кул.

1. прич. тушённый; см. тушы́ць II;

2. прил. тушёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Ату́шаны, оту́шаный ’уцеплены’ (Клім.). Дзеепрыметнік ад дзеяслова *атушыць ’уцяпліць’, звязанага з захаваным ва ўкраінскай мове тушкува́ти шчыльна закрываць, укутваць’; параўн. тушыць ’гатаваць ежу ў закрытым посудзе’ (Нас.). Гл. тушыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

натушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што і чаго.

Спец. Наварыць на малым агні ў закрытай пасудзіне. Натушыць мяса. Натушыць бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угаша́ть несов.

1. гасі́ць, тушы́ць, уту́шваць;

2. перен. заглуша́ць, падаўля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ugaszać

незак.

1. гасіць, тушыць;

2. заспакойваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тушо́нікі ‘тушаная бульба’ (Зайка Кос.; маз., Шатал., Мат. Гом., ПСл), тушо́нікі, тушо́нцы ‘тс’ (Сл. Брэс.), тушо́ні́кі́, тушэ́нкі, тушо́нцы ‘тс’ (ТС). Да тушоны, тушыць 2 (гл.) паводле вядомай на Палессі словаўтваральнай множналікавай мадэлі для назваў страў з бульбы, параўн. смажо́нікі, смажо́нцы ‘смажаная бульба’, соло́нікі, соле́нікі, солёнікі ‘вараная ў салёнай вадзе цэлая чышчаная бульба’ (ТС), паро́нкі ‘адвараная бульба’ (Зайка Кос.) і інш. Магчыма, сюды ж (іранічна?) тушо́нік ‘той, хто тушыць пажар, пажарнік’ (івац., Нар. сл.), да тушыць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)