Вайстры́ць ’тачыць’ (Гарэц.). Гл. вастрыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grind​2 [graɪnd] v. (ground)

1. мало́ць;

grind wheat/coffee мало́ць пшані́цу/зярня́ты ка́вы

2. тачы́ць, вастры́ць;

grind knives/scissors тачы́ць/вастры́ць нажы́/нажні́цы

3. шліфава́ць;

grind lenses шліфава́ць лі́нзы

4. : grind one’s teeth скрыгата́ць зуба́мі

♦

grind to a halt (паступо́ва) спыня́цца;

The train ground to a halt. Цягнік з лязгатам спыніўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Тача́ць, точа́ць ’соваць’: не точай рукі к ножу (ТС), сюды ж тачы́ць (точи́ть) ’соваць, працягваць’ (Нас.). Відаць, да прасл. *tačati ’перасоўваць, перакульваць, рухаць’, шматкратнага дзеяслова ад *točiti, гл. тачыць 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sharpen

[ˈʃɑ:rpən]

1.

v.t.

1) вастры́ць

2) завастра́ць

3) тачы́ць, нато́чваць

2.

v.i.

вастры́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

отта́чивать несов.

1. (делать острым) наво́стрываць, вастры́ць; (на точиле) нато́чваць, тачы́ць;

2. перен. адто́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адтачы́цца ’адкарміцца, паправіцца’ (Яўс.). Відаць, да тачыць ’грызці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вастры́ць, вастру, вострыш, вострыць; незак., што.

1. Рабіць што‑н. вострым. Вастрыць нож. Вастрыць аловак. □ Рабочыя разышліся па месцах і прыняліся хто наразаць, хто тачыць, хто шліфаваць, хто стругаць, хто вастрыць на наждаку разцы ды зубцы. Гартны.

2. перан. Рабіць што‑н. больш успрымальным. Вастрыць слых.

•••

Вастрыць зброю — рыхтавацца да ўзброенага нападу на каго‑н., да вайны.

Вастрыць (тачыць) зуб (зубы) — а) на каго. Маючы злосць на каго‑н., імкнуцца нашкодзіць яму, нарабіць непрыемнасцей; б) на што. Мець вялікае жаданне завалодаць чым‑н., захапіць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вадато́ча ’рэчышча’ (Др.-Падб.); ’пратока’ (Гарэц.). Ст.-рус. водоточа. Да вада і тачыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

патачы́ць ​1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

1. Натачыць, навастрыць. А каса пад мянташкаю просіцца: «Патачы ты мяне, паганы. Заблішчу я навостранай просінню. І цябе не змару да начы». Свірка.

2. Натачыць, навастрыць усё, многае. Патачыць усе нажы.

3. і без дап. Тачыць некаторы час. Патачыць мінут дзесяць.

патачы́ць ​2, ‑точыць; зак., што.

1. Пагрызці, падзіравіць усё, многае (пра моль, чарвякоў і пад.). Дзверы ў шафе патачыў шашаль... Баранавых. Дрэва патачыў чарвяк, на хаты яно лонаўцам не згадзілася. Пташнікаў.

2. Тачыць некаторы час (пра моль, чарвякоў і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

whet

[hwet]

v.t.

1) тачы́ць

to whet a knife — натачы́ць нож

2) Figur. узбуджа́ць; завастра́ць (апэты́т, жада́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)