тачы́ць

1. (на такарным станку) drhen vt (метал); drchseln (дрэва);

2. (прагрызаць, пашкоджваць што) ngen vt (пра грызуноў); zerfrssen* vt (пра чарвяка і г. д.);

по́мста яго́ то́чыць die Rche verzhrt ihn [zehrt an ihm, frisst an ihm]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

erode

[ɪˈroʊd]

v.

1) разьяда́ць; вытраўля́ць

2) размыва́ць; тачы́ць (пра ваду́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sharpen

[ˈʃɑ:rpən]

1.

v.t.

1) вастры́ць

2) завастра́ць

3) тачы́ць, нато́чваць

2.

v.i.

вастры́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

whet

[hwet]

v.t.

1) тачы́ць

to whet a knife — натачы́ць нож

2) Figur. узбуджа́ць; завастра́ць (апэты́т, жада́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

schrten

vt

1) бу́йна мало́ць, драбні́ць

2) гры́зці, тачы́ць (пра чарвякоў)

3) тэх. драбні́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schärfen

vt

1) вастры́ць, тачы́ць; наво́дзіць (брытву)

2) развіва́ць, удаскана́льваць (слых, зрок)

den Appett ~ — раздражні́ць апеты́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schlifen

*

I

vt

1) тачы́ць, вастры́ць

2) шліфава́ць

3) вайск. разм. муштрава́ць

II

1.

vt цягну́ць, валачы́

2.

vi валачы́цца, цяга́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wtzen

1.

vt тачы́ць, вастры́ць

2.

vi разм.:

der kann ber ~! — ну і кро́кі ў яго́!, як ён бе́гае!

den Geist ~ — умацо́ўваць дух

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

grind

[graɪnd]

1.

v.t.

1) мало́ць; расьціра́ць на парашо́к

2) му́чыць, зьдзе́кавацца; прыгнята́ць, уціска́ць

3) тачы́ць (нож); шліфава́ць

4) круці́ць ру́чку (катры́нкі)

5) скрыгата́ць зуба́мі (ад зло́сьці)

6) informal удзёўбваць, убіва́ць (у галаву́)

2.

v.i.

1) мало́цца

2) informal зубры́ць (пе́рад экза́мэнам)

3.

n.

1) расьціра́ньне, таўчэ́ньне n.

2) скры́гат -у m.

3) цяжка́я ну́дная рабо́та

4) informal зубры́ла -ы m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)