цясні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м; цесніце́, -ня́ць; незак., каго-што.

1. Прымушаць адступіць; адцясняць.

Ц. варожыя флангі.

2. Абмяжоўваць каго-н. у прасторы, плошчы.

Не буду я вас ц., паеду да сына.

3. Сціскаць, спіраць (грудзі, дыханне і пад.).

Яна адчувала, як ёй цясніла дыханне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

purse​2 [pɜ:s] v. мо́ршчыць, збіра́ць у скла́дкі;

purse one’s lips сціска́ць гу́бы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кампрымі́раваць

(лац. comprimere = сціскаць)

падвяргаць газ сцісканню кампрэсарам для яго звадкавання з мэтай атрымаць з яго якія-н. рэчывы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

zusámmenpressen

vt прасава́ць, сціска́ць; цюкава́ць (сена)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zacinać

незак. надразаць; надсякаць; завастраць; сціскаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Пачаўпі́ць ’патаўчы’ (паст., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. čiaupti ’сціскаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zusámmenschnüren

vt

1) заця́гваць, зашнуро́ўваць

2) сціска́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zwierać

незак. сціскаць; змыкаць;

zwierać pięści — сціскаць кулакі;

zwierać szeregi — a) змыкаць рады;

перан. яднаць шэрагі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ *Паво́рніца, повбрніца ’хамут для пары валоў’ (Маслен., Сл. Брэс.). Не зусім ясна з прычыны адсутнасці параўнаўчага матэрыялу. Можна меркаваць, што гэта дэрыват ад прасл. кораня ver‑, vor‑ ’адкрываць, закрываць’, таксама ’злучаць, сціскаць’, (параўн. рус. сворка ’павадок’, чэш. svlrati ’сціскаць’). Гл. ворі, вароты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beklémmen

vt

1) сціска́ць, ці́снуць

2) прыгнята́ць, засмуча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)