канву́льсія

(лац. convulsio)

рэзкае неадвольнае скарачэнне мышцаў, якое суправаджаецца вострым болем; сутарга.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

графаспа́зма

(ад графа- + спазма)

сутарга, якая ўзнікае ў пальцах пры спробе пісаць, выкліканая захворваннем нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

paroxysm [ˈpærəksɪzəm] n.

1. med. параксі́зм, пры́ступ (хваробы), прыпа́дак

2. med. спа́зма, су́тарга, су́дарга

3. пры́ступ, вы́бух (смеху, абурэння)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tic [tɪk] n. med. цік;

a tic in one’s leg су́тарга ў назе́;

She has a nervous tiс. У яе нервовы цік.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spasm [ˈspæzəm] n.

1. спа́зма, су́тарга;

go into spasm зво́дзіць су́таргай

2. пары́ў, вы́бух (гора, энергіі і да т.п.);

a spasm of coughing пры́ступ ка́шлю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kurcz, ~u

м. сутарга;

chwycił (złapał) go kurcz — у яго пачаліся сутаргі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jerk​1 [dʒɜ:k] n.

1. рыво́к; штуршо́к; рэ́зкі рух;

The train moved off with a jerk. Цягнік пачаў рэзка рухацца.

2. infml ду́рань, нікчэ́мнасць

3. су́тарга

4. замарынава́нае мя́са

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Судо́м наз. ’нешта нядобрае, непрыемнае’: судом ее возьмі (ТС). Верагодна, да ўкр. судо́ма ’сутарга, курч’, судо́мити ’курчыць, зводзіць сутаргай’. Украінскае слова, на думку Варбат (Этимология–1981, 21–22), працягвае прасл. *sǫdoma, якое з і.-е. *som‑dhə‑m, дзе *som‑ > *sǫ‑, корань ‑dhə‑ (гл. дзець) і суф. ‑m‑. Аб іншых версіях гл. несудомны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

convulsion

[kənˈvʌlʃən]

n.

1) су́тарга f., су́таргі pl., канву́льсіі pl.

2) ро́гат, сьмех да ўпа́ду

3) Figur. гвалто́ўныя хвалява́ньні (паліты́чныя, грама́дзкія), эканамі́чныя хвалява́ньні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пазво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; зак.

1. каго (што). Звесці ўніз усіх, многіх.

П. дзяцей з ганка на двор.

2. каго (што). Адвесці на другое месца ўсіх, многіх.

П. коней убок.

3. што. Пра сутаргу: раптоўна і балюча скараціць мышцы.

Сутарга пазводзіла ногі.

4. каго-што. Звесці куды-н., злучыць, аб’яднаць у што-н. усіх, многіх.

П. палкі ў дывізію.

5. каго-што. Знішчыць, перавесці ўсіх, многіх ці ўсё, многае.

П. лясы.

6. перан., каго. Збіць з правільнага шляху ўсіх, многіх.

Гэта такія сябры пазводзілі хлопцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)