mainspring

[ˈmeɪnsprɪŋ]

n.

1) гало́ўная спружы́на (у гадзі́ньніку і гд)

2) гало́ўны сты́мул, пабуджа́льная прычы́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

podnieta

ж.

1. штуршок; стымул; імпульс;

2. узбуджаны стан; узбуджанасць;

3. фізіял. раздражняльнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Разго́н 1 ’гвалтоўнае рассейванне тлуму’, ’рух з паступова нарастаючай скорасцю’ (ТСБМ), ’размах’ (Касп.), ’разбег’ (ашм., Стан.). Ад раз- і гнаць, ганяць (гл.).

Разго́н 2 ’пасаг маладой у выглядзе гаспадарчай маёмасці, статак’ (Федар.). Магчыма, семантычная інавацыя на базе разагнаць, разагна́цца, г. зн. даць асновы і стымул для далейшага развіцця сямейнай гаспадаркі. У песні чаргуецца з прыгон, параўн.: Wyżań swuoj razhòn, wyżań swuoj pryhòn, / katory da minie nahnàła (там жа). Розныя тыпы пасагу?

Разгон 3 ’расліна расходнік, Glechoma hederacea L.’ (Касп.). Відаць, сінанімічнае ўтварэнне да асноўнай назвы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

doping, ~u

м.

1. допінг;

stosowanie ~u jest zabronione — ужыванне допінгу забаронена;

2. падахвочванне, заахвочванне; стымул

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

incentive

[ɪnˈsentɪv]

1.

n.

сты́мул -у m., пабуджа́льная прычы́на, штуршо́к -ка́ m., пабуджэ́ньне n.

2.

adj.

пабуджа́льны, які́ пабуджа́е, заахво́чвае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stimulant

[ˈstɪmjələnt]

1.

n.

1) узбуджа́льны сро́дак

2) сты́мул -у m.

Hope is a stimulant — Надзе́я ёсьць сты́мулам

2.

adj.

узбуджа́льны, стымулю́ючы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

impetus

[ˈɪmpətəs]

n., pl. -tuses

1) імпэ́т, разго́н -у m.; пары́вістасьць f.

2) ру́хаючая сі́ла; пабуджэ́ньне n. штуршо́к -ка́ m., сты́мул -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ántrieb

m -(e)s, -e

1) падахво́чванне, сты́мул

aus éigenem ~ — добраахво́тна, па ўла́снаму пачы́ну

2) тэх. пры́вад, перада́ча, ця́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spur​1 [spɜ:] n.

1. шпо́ра

2. (to) сты́мул, маты́ў;

put/set spurs to smb. падганя́ць, прыспе́шваць каго́-н.

3. шпо́ра (у пеўня)

4. адго́р’е

5. тупі́к, ве́тка, адгалінава́нне (на чыгунцы)

♦

on the spur of the moment пад уплы́вам хвілі́ны; экспро́мтам, імгне́нна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

response

[rɪˈspɑ:ns]

n.

1) адка́з -у m. (сло́вам або́ чы́нам)

in response to — у адка́з на

2) во́дгук -у m.; рэа́кцыя f. (асабл. це́ла ці ду́мкі на сты́мул)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)