go back on

а) здра́дзіць

б) не стрыма́ць сло́ва; адыйсьці́ся, адмо́віцца ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zähmen

1.

vt

1) прыруча́ць

2) перан. утаймо́ўваць, уціхамі́рваць

séine Zúnge ~ — прытрыма́ць язы́к

séine Úngeduld ~ — стрыма́ць сваё нецярпе́нне

2.

(sich) стрыма́ць сябе́, уціхамі́рыцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бо́йкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бойкага. Бойкасць [Галіны], прастата, уменне стрымаць сябе ў патрэбны момант былі тымі якасцямі, якіх многім не хапала. Няхай. Шолам таксама пахваліў мяне за бойкасць пяра. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поуме́рить сов. (тро́хі) зме́ншыць; (тро́хі) стрыма́ць, (тро́хі) суці́шыць, (тро́хі) суня́ць;

поуме́рь свой пыл! стрыма́й (тро́хі) свой запа́л!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узарва́цца, -ву́ся, -ве́шся, -ве́цца; -вёмся, -вяце́ся, -ву́цца; -ві́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Разбурыцца ад узрыву.

Граната ўзарвалася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Парушыцца (пра цішыню і пад.).

Цішыня ўзарвалася.

Зала ўзарвалася ад апладысментаў.

3. перан. Не стрымаць свайго абурэння, вельмі раззлавацца (разм.).

Ён цярпеў-цярпеў і ўзарваўся.

|| незак. узрыва́цца, -а́юся, -ае́шся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rein​2 [reɪn] v.

1. наця́гваць абро́ць, ле́йцы

2. стры́мліваць; кантралява́ць;

He could not rein his impatience. Ён не мог стрымаць нецярпенне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

стрыма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стрымаць.

•••

Мера стрымання — прымусовая мера, якая прымяняецца следчымі і судовымі органамі да абвінавачанага з мэтай перашкодзіць злачыннай дзейнасці, ухіленню ад следства, суда і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Éhrenwort

n -es, -e сло́ва го́нару

sein ~ hálten* — стрыма́ць сло́ва го́нару

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obietnica

obietnic|a

ж. абяцанне;

dotrzymać ~y — стрымаць абяцанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wstrzymać

зак.

1. устрымаць, стрымаць, утрымаць;

2. спыніць, затрымаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)