лютня,

струнны шчыпковы музычны інструмент.

т. 9, с. 411

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

клавіко́рды, ‑аў; адз. клавікорд, ‑а, М ‑дзе, м.

Даўнейшы клавішна-струнны ўдарны музычны інструмент.

[Фр. clavicorde ад лац. clavis — ключ і грэч. c hordē — струна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́мбра, ‑ы і дамбра́, ‑ы, ж.

Казахскі народны струнны музычны інструмент з корпусам акруглай формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саз, ‑а, м.

Струнны шчыпковы інструмент, распаўсюджаны ў Закаўказзі, Іране, Афганістане і іншых краінах Усходу.

[Перс. saz.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sáiteninstrument

n -s, -e стру́нны інструме́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stréichinstrument

n -s, -e стру́нны інструме́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

квартэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Ансамбль з чатырох выканаўцаў.

Вакальны к.

Струнны к.

2. Музычны твор для чатырох галасоў або для чатырох інструментаў.

|| прым. квартэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фартэпія́на, нескл., н.

Клавішны струнны музычны інструмент (раяль і піяніна). Піяніст жмурыўся. Нібы жывая істота, уздыхала фартэпіяна. Мікуліч.

[Іт. fortepiano.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіта́ра, ‑ы, ж.

Струнны шчыпковы музычны інструмент з рэзанатарам у выглядзе васьмёркі і доўгім грыфам. Сяміструнная гітара. Гавайская гітара.

[Ісп. guitarra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

smyczkowy

смычковы;

kwartet smyczkowy — струнны квартэт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)