атрафі́я, ‑і, ж.

Страта жыццяздольнасці і змяншэнне памераў органа, асобных тканак арганізма ў выніку парушэння харчавання або працяглай бяздзейнасці. // перан. Страта, прытупленне якой‑н. уласцівасці, здольнасці і пад.

[Ад грэч. atropheo — чахну.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агра́фі́я, ‑і, ж.

Расстройства або поўная страта здольнасці пісаць.

[Ад грэч. a — адмоўная часціца і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкваліфіка́цыя, ‑і, ж.

Страта кваліфікацыі, прафесіянальных ведаў і вопыту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wastage [ˈweɪstɪdʒ] n. стра́та;

natural wastage звыча́йная ўце́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэпігмента́цыя, ‑і, ж.

Страта скурай нармальнай афарбоўкі, абумоўленая знікненнем пігменту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абулі́я, ‑і, ж.

Спец. Расслабленне ці страта волі, выкліканыя хваробай; бязволле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрыто́мнасць, -і, ж.

1. Страта прытомнасці, выкліканая хваравітым станам або душэўным узрушэннем.

Быць у непрытомнасці.

2. Крайняя ступень душэўнага ўзрушэння, пры якой траціцца здольнасць валодаць сабой.

Напалохацца да непрытомнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

dissimilation [dɪˌsɪmɪˈleɪʃn] n. ling.

1. стра́та падабе́нства

2. дысіміля́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

word-blindness [ˈwɜ:dˌblaɪndnəs] n. med. стра́та здо́льнасці чыта́ць, алексі́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

attainder [əˈteɪndə] n. hist., law стра́та право́ў і маёмасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)