адспява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.

Кончыць спяваць. Адспявалі жнеі На палях шырокіх. Глебка. Дні нязменнымі шляхамі Сабіраліся ў страі. Перайшла вясна садамі, Адспявалі салаўі. Броўка. // Не змагчы спяваць па якой‑н. прычыне. [Лабановіч:] — Чаму ты, бабка, не ідзеш на вуліцу песні спяваць? — Няма, панічыку!.. Адспявала я ўжо сваё. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расспява́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Пачаўшы спяваць, захапіцца спевамі. Расспяваліся дзяўчаты. □ Вось і бусел паказаўся, Гусі дзікія гудуць, Шпак на дубе расспяваўся. Колас.

2. Праспяваўшы некаторы час, пачаць спяваць лёгка, свабодна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замаўча́ць¹, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак. (разм.).

Замоўкнуць, перастаць гаварыць, спяваць, крычаць і пад.

Апавядальнік замаўчаў.

Пісаў пісьмы, а цяпер нешта замаўчаў (перан.: перастаў пісаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пе́ўчы, -ая, -ае.

1. Надзелены прыродай здольнасцямі спяваць або меладычна свістаць.

Пеўчая капэла.

Пеўчыя птушкі.

2. пе́ўчы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Спявак хору, звычайна царкоўнага.

Хор пеўчых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

клі́рас, -а, мн. -ы, -аў, м.

Месца для пеўчых у царкве на ўзвышэнні перад алтаром, з левага і правага боку Царскіх дзвярэй.

Спяваць на клірасе.

|| прым. клі́расны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

унісо́н, -у, м. (спец.).

Сугучча з двух ці некалькіх гукаў аднолькавай вышыні (якія ўтвараюцца рознымі галасамі або інструментамі).

Спяваць ва ў.

Дзейнічаць ва ў. з кім-н. (перан.: зладжана, узгоднена).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

croon [kru:n] v. ці́ха і пяшчо́тна спява́ць, на пява́ць;

croon to oneself напява́ць само́му сабе́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спява́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

1. гл. спецца.

2. Узнаўляцца, выконвацца голасам.

Песні таленавітага кампазітара спяваюцца моладдзю.

3. безас. Пра наяўнасць жадання, настрою спяваць.

Сёння чамусьці мне не спявалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спеў, спе́ву, мн. спе́вы, спе́ваў, м.

1. гл. спяваць.

2. Песня.

С. салаўя.

За рэчкай чуліся спевы дзяўчат.

3. Выкананне песень, арый і пад. як мастацтва.

Высокі ўзровень харавых спеваў.

|| прым. спе́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тэсіту́ра, ‑ы, ж.

Размяшчэнне гукаў у музычным творы адносна дыяпазону голасу або інструмента. Спяваць у сваёй тэсітуры.

[Іт. tessiture.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)