arguable [ˈɑ:gjuəbl] adj. fml

1. даказа́льны;

it is arguable that… мо́жна сцвярджа́ць, што…

2. спрэ́чны; які́ патрабуе до́казаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kontrowersyjny

kontrowersyjn|y

спрэчны, дыскусійны;

osoba ~a — неадназначная асоба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stréitbar

a

1) спрэ́чны

2) баявы́, ваяўні́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stréitpunkt

m -(e)s, -e спрэ́чны пункт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stríttig

a спрэ́чны

~e Fráge — спрэ́чнае пыта́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kontrovérs

[-v-]

a спрэ́чны; накірава́ны адзі́н су́праць аднаго́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

míssverständlich

a спрэ́чны, двухсэнсо́ўны; які́ выкліка́е непаразуме́нні

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

controversial

[,kɑ:ntrəˈvɜ:rʃəl]

adj.

1) супярэ́члівы, спрэ́чны, кантравэрсі́йны; дыскусі́йны

2) які́ лю́біць спрэ́чкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

polemic

[pəˈlemɪk]

1.

n.

спрэ́чка f.; дыску́сія, пале́міка f.

2.

adj.

спрэ́чны; адкры́ты для дыску́сіі, палемі́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

argumentative

[,ɑ:rgjəˈmentətɪv]

adj.

1) які́ лю́біць спрача́цца, дыскутава́ць

an argumentative disposition — схі́льны да спрэ́чак

2) спрэ́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)