спо́ры, спор; адз. спора, ‑ы, ж.

1. Мікраскапічныя зачаткі некаторых раслінных арганізмаў (імхоў, папаратнікаў, грыбоў і пад.), якія служаць для размнажэння і распаўсюджвання іх, а таксама (у бактэрый) для захавання ў неспрыяльных умовах.

2. Акружаныя тоўстай абалонкай аднаклетачныя зародкі прасцейшых жывёл класа спаравікоў, якія служаць для распаўсюджвання і захавання ў неспрыяльных умовах.

[Ад грэч. spora — пасеў, семя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спарафі́л

(ад спора + -філ)

відазменены ліст споравых раслін, на якім развіваюцца спарангіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спарафі́т

(ад спора + -фіты)

бясполае пакаленне ў цыкле развіцця раслін, якое чаргуецца з палавым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спаразо́іты

(ад спора + гр. zoon = жывёла)

дробныя рухомыя асобіны спаравікоў, якія ўтвараюцца пры дзяленні спарабласта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікраспары́я

(ад мікра- + спора)

заразная грыбковая хвароба скуры чалавека і жывёл, выкліканая патагеннымі грыбамі; стрыгучы лішай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спара́нгій

(ад спора + гр. angeion = пасудзіна)

орган раслін, у якім утвараюцца споры, што служаць для бясполага размнажэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спарацы́ста

(ад спора + цыста)

1) стадыя развіцця некаторых аднаклетачных жывёл класа спаравікоў;

2) паразітычнае лічынкавае пакаленне трэматодаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спор м. спрэ́чка, -кі ж.;

вступи́ть в спор уступі́ць у спрэ́чку, пача́ць спрача́цца;

◊

спо́ру нет бясспрэ́чна, гаво́ркі няма́;

вне спо́ра бясспрэ́чна;

на спор у закла́д.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спараго́нія

(ад спора + -гонія)

цыкл у развіцці спаравікоў, калі ў выніку дзялення спачатку ўтвараюцца спарабласты, а затым спаразоіты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

апаспары́я

(ад апа- + спора)

спосаб размнажэння некаторых раслін, які заключаецца ў развіцці гаметафіту з вегетатыўных клетак спарафіту без спораўтварэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)