áuskehren

vt вымята́ць (смецце); падмята́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шу́шамець, ‑і, ж.

Абл. Смецце. У тыя дні складаліся кантрольныя лічбы, самакрытычная мятла вымятала з самых цёмных кутоў усялякую шушамець. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Насор ’смецце, рэшткі’: pad nasoram s siena (Пятк. 2, 198). Гл. сор ’смецце’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыме́сці, ‑ляту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце; пр. прымёў, ‑мяла, ‑мяло; зак., што.

Метучы, сабраць у якім‑н. месцы. Прымесці смецце да сцяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сме́тнішча, ‑а, н.

Разм. Тое, што і сметнік. Выкінуць чаравік на сметнішча. // Звалка, месца, куды звозяць рознае смецце. Адвесці ўчастак для сметнішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

litter​1 [ˈlɪtə] n.

1. сме́цце, адкі́ды;

“No litter” «Не кі́даць сме́цце» (надпіс)

2. прыпло́д, вы́вадак;

a litter of pups прыпло́д шчаня́т

3. падсці́лка (для жывёлы)

4. раскі́даныя ў беспара́дку папе́ры, кні́жкі і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schruz

m -es разм. адкі́ды, сме́цце

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

смяця́р, смецяра, м.

Чалавек, які збірае і вывозіць смецце. Гарадскі смяцяр на параконным возе кожнай раніцы пад’язджаў да лагернай брамы браць двух палонных. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Напла́ў ’смецце (ад прыбою, разліву)’ (гом., Мат. Гом.). Да плавіць ’сплаўляць’, плаў ’смецце, якое наносіць вада’, наплаваць ’наплываць, набірацца’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рудэра́льны

(ад лац. rudus, -deris = шчэбень, будаўнічае смецце);

р-ыя расліны — расліны, якія растуць на сметніках, каля платоў, на звалках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)