слепаво́кі, ‑ая, ‑ае.

1. Які дрэнна бачыць, вельмі блізарукі.

2. Аднавокі, сляпы на адно вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амаўро́з

(гр. amauros = цёмны, сляпы)

страта зроку, слепата.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

віду́шчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае зрок, бачыць; проціл. сляпы. Відушчы чалавек. // Здольны бачыць. Адзіным, відушчым вокам дзед упіваецца ў глухамань ночы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слепо́й

1. прил., прям., перен. сляпы́; (в прям. знач. — ещё) невіду́шчы;

слепо́й щено́к сляпо́е (невіду́шчае) шчаня́;

слепо́е подража́ние сляпо́е перайма́нне;

слепо́й шрифт спец. сляпы́ шрыфт;

слепа́я поса́дка ав. сляпа́я паса́дка;

слепо́й полёт ав. сляпы́ палёт;

слепа́я кишка́ анат. сляпа́я кі́шка;

слепо́е пятно́ анат. сляпа́я пля́ма;

слепо́е око́шко сляпо́е аке́нца;

◊

слепо́й дождь сляпы́ (цыга́нскі) дождж;

слепа́я ку́рица сляпа́я ку́рыца

2. сущ. сляпы́, -по́га м., невіду́шчы, -шчага м.;

учи́лище для слепы́х вучы́лішча для сляпы́х (невіду́шчых).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

калі́ка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑ліцы, Т ‑ай, ж.

Уст. Старац, пераважна сляпы, які збірае міласціну, спяваючы духоўныя вершы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

beetle [ˈbi:tl] n. жук;

a May beetle хрушч

♦

as blind as a beetle ≅ сляпы́ як крот

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

блінт

(ням. blind = сляпы)

плоскае бясколернае цісненне на кніжных вокладках, якое робіцца гарачым прэсам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Сле́пець (сьле́пяць) ‘сырая пагода з мокрым снегам’ (навагр., Жыв. сл.). Рус. слепня́к ‘мокры снег камякамі’. Ад сляпы, параўн. сляпы́ снег ‘снег пры яркім сонцы’ (Сцяшк. Сл.), магчыма, ‘такі, што слепіць вочы’, гл. сляпучы ‘які слепіць вочы’ (там жа); мяркуючы па рэдкасці суфікса ‑etь (параўн. Вондрак, Vergl. gr., 1, 483), даволі архаічнае ўтварэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ку́шлы ’няздатны, хворы, слабы’, ’блізарукі, сляпы’. Параўн. літ. kušlas ’тс’ (Сл. паўн.-зах., 2, 595–596). Балтызм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тыфлі́т

(фр. typhlite, ад гр. typlos = сляпы)

мед. запаленне сляпой кішкі (параўн. апендыцыт).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)