клю́чнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).
Слуга ў панскім маёнтку, у распараджэнні якога знаходзіліся прадукты харчавання і ключы ад месцаў іх захоўвання.
|| ж. клю́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прыслу́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Слуга (у 1 знач.; уст.).
П. пры гасцініцы.
2. Той, хто імкнецца выслужыцца перад кімн., памагаты (пагард.).
|| ж. прыслу́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
page2 [peɪdʒ] n.
1. hist. паж
2. dated (таксама pageboy) хло́пчык-слуга́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
гайду́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (гіст.).
1. Слуга, выязны лакей часоў прыгоннага права.
Панскі г.
2. Паўстанец-партызан на Балканах і ў Венгрыі ў эпоху турэцкага ўладарніцтва.
|| прым. гайду́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
клю́чнік, ‑а, м.
Уст. Слуга ў панскім маёнтку, у распараджэнні якога знаходзіліся прадукты харчавання і ключы ад месц іх захоўвання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
poslugacz
м. слуга; служка; служыцель; прыбіральшчык
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
sługa
ж.
1. слуга;
uniżony sługa — ваш пакорлівы слуга;
sługa boży — раб Божы;
2. служанка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
слу́жка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑жцы, Т ‑ай (‑аю), ж.
1. м. і ж. Работнік (работніца), слуга. Ішлі, нябожчыка хвалілі, Як чалавека й служку князя, Як і вядзецца ў такім разе. Колас. Хлопцы вы з вусамі, Гаспадарцы самі; Не шукайце служкі Папраўляць падушкі. Пысін. Што цяпер рабіць са служкам? Дзе яго надзець? Чарнышэвіч. Хто ж суніме гора служкі, З кім жа ёй пагаварыць? Броўка.
2. м. Слуга ў манастыры, царкве або пры архірэю. Манастырскі служка. Архірэйскі служка. Будучы строгім рэалістам, пісьменнік не адмаўляе станоўчых рыс, уласцівых і некаторым служкам царквы. Навуменка. // Слуга ў сінагозе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
служы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Работнік, слуга (у 1 знач.).
2. Ніжэйшы служачы ў некаторых установах.
С. у тэатры.
С. у музеі.
3. перан., чаго. Той, хто служыць чаму-н. (высок.).
С. навукі.
○
Служыцель культу — духоўная асоба.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)