Цэлы кусок палатна, скручаны ў трубку. У куфэрку ляжалі тры пары бялізны, два ручнікі і кавалак зрэбніны на анучы, што адрэзала сястра Хімка ад яшчэ не пачатага сувоя палатна.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
convolute
[ˈkɑ:nvəlu:t]1.
adj.
скру́чаны, зьві́ты сьпіра́ляй; заблы́таны
2.
v.
скру́чваць (сьпіра́ляй), скру́чвацца сьпіра́ляй
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
cramped
[kræmpt]
adj.
1) скру́чаны су́таргай
2) сьці́снуты, абмежава́ны (у прасто́ры)
3) неразбо́рлівы (по́чырк)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
тарсі́йны
(ад лац. torsere = вярцець)
звязаны з вярчэннем; т-ая падвеска — падвеска транспартнай машыны, у якой ролю рысоры выконвае скручаны стальны стрыжань.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
смоўж, смаўжа, м.
Тое, што і слімак. Смоўж мокры, як скручаны слівень, Ляжаў, павялічаны шклом.Калачынскі.[Алёша:] — Ведаеш, Рая... Мне страшэнна не падабаецца, што гэты прылізаны смоўж, — кіўнуў ён у бок Арэшкіна, — гэты Хлестакоў жыве ў вас...Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ска́тка ‘шынель, скручаны ў трубку і звязаны на канцах для нашэння цераз плячо’ (ТСБМ). З рус.ска́тка ‘тс’ < скатать ‘скруціць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
corded
[ˈkɔrdɪd]
adj.
1) рубча́сты (напр. матэрыя́л)
2) зьвяза́ны шнурко́м
3) скру́чаны са шнурко́ў
4) скла́дзены ў са́жні (дро́вы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Róllmops
m -es, -möpse ральмо́пс, марынава́ны селядзе́ц (з цыбуляй і салёным гурком скручаны ў трубачку)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жгут, ‑а, М жгуце, м.
1. Эластычная гумавая трубка, бінт або іншы падобны прадмет, якімі перавязваюць канечнасць, каб спыніць кровацячэнне. Над камісарам схіліўся сапёр, пераціскаючы раменным жгутом параненую нагу.Лынькоў.Грыцко паспешліва круціў з лазы жгуты і перавязваў Святлане ногі вышэй каленяў.Кулакоўскі.
2. Туга скручаны кавалак тканіны, саломы і пад. Саламяны жгут.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вярто́к ’вяроўка ці скручаны дубец, якім прымацоўваецца аглобля да саней; заварацень’ (навагр., Нар. сл.), рус.верто́к ’паварот’, урал., валаг.вертка дать ’зрабіць рэзкі паварот’; ’улізнуць, ухіліцца ад чаго-небудзь’. Бел. лексема — самастойнае ўтварэнне ад вьрт‑ъкъ. Да вярце́ць (гл.).