Свішч1 ‘загана ў чым-небудзь у выглядзе дзіркі, шчыліны, сітавіны’, ‘глыбокая гнойная язва ў тканках, органах цела; фістула’ (ТСБМ, Ласт.), ‘шырокая адтуліна паміж двума пярэднімі зубамі’ (Чэрн.). Укр.свищ ‘пусты арэх’, свисту́н ‘тс’, рус.свищ ‘свішч; чарвяточына ў арэху’. З *svistjo‑; да свіст, свістаць; гл. Міклашыч, 331; Фасмер, 3, 582. Параўн. сві́шчык ‘свісток’ (гл.), сьвішчэ́ць ‘свістаць’ (Касп., Сл. ПЗБ).
Свішч2 ‘кончык бізуна, пугі’ (Мік.), сюды ж сьвішчэ́ ‘маладыя карані сасны’ (Чэрн.). Да свістаць (гл.) на аснове гукавых уражанняў ад замаху, параўн. сві́снуць (сьві́снуць) ‘свіснуць, засвістаць’ і ‘выцяць пугаю, дубцом’ (Бяльк.). Сюды ж таксама сьвішчыпа́лка ‘хто любіць гуляць, не пільнуецца дому’ (Пятк.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пасві́стваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Час ад часу, паціху свістаць. Звычайна Папас прыходзіў першы і пасвістваў, чакаючы бацькі.Колас.На чорным спічастым дамку, што вісеў на старым клёне, пасвістваў шпак.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кла́ка
(фр. claque)
група гледачоў, нанятая для таго, каб гучна апладзіраваць або свістаць і тым самым ствараць уражанне поспеху або правалу артыста, спектакля.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Свісцёлка ‘духавы народны музычны інструмент’, ‘свістулька’ (ТСБМ, Нас., Ласт., Бяльк.), сюды ж свісце́лка, свісце́лік, свісту́шка, свісто́лік ‘свісток’ (ТС). Да свістаць (гл.). Аналагічна ўкр.свисті́лка, рус.свисте́лка, польск.świszczałka ‘свістулька’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
whiz(z)2[wɪz]v.
1.свіста́ць; прано́сіцца са сві́стам
2. круці́цца; кружы́цца;
That makes my head whizz. Ад гэтага ў мяне кружыцца галава.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пасвіста́ць, ‑свішчу, ‑свішчаш, ‑свішча; зак.
Свістаць некаторы час; свіснуць некалькі разоў. — Пан цівун, пабойся бога! — заступіўся за Язэпку дзед Міхаль. — Што ж ён зрабіў такога? Хіба ж няможна на дудачцы пасвістаць?Якімовіч.Каля суседскага парога залілася сабачаня, тоненька-тоненька. Алёшка пасвістаў яму і пайшоў.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кла́ка
(фр. claque)
група гледачоў, нанятая для таго, каб гучна апладзіраваць або свістаць і тым самым ствараць уражанне поспеху або правалу артыста, спектакля.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
hiss2[hɪs]v.
1. (at) шыпе́ць; свіста́ць;
He was hissed off the stage. Яго са свістам выгналі са сцэны.
2. сы́каць; “Leave me alone” she hissed. «Адчапіся», – сыкнула яна.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
píepen
vi пішча́ць, цвы́ркаць; разм.свіста́ць
◊ bei dir piept's wohl? — разм. ты што, не ў сваі́м ро́зуме?
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hoot2[hu:t]v.
1. крыча́ць, ву́хкаць (пра саву)
2. крыча́ць (на каго-н.), ашы́кваць, асві́стваць;
hoot an actor асві́стваць акцёра
3.BrE гудзе́ць, гусці́, свіста́ць, выць (пра гудок, сірэну і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)