Présbyter

m -s, - прэсві́тэр, свята́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Príester

m -s, - свята́р, свяшчэ́ннік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

духо́ўны, -ая, -ае.

1. Які адносіцца да ўнутранага, псіхічнага жыцця чалавека, да духу (у 1 знач.).

Рост духоўных інтарэсаў.

Духоўная блізкасць.

2. Царкоўны, які адносіцца да рэлігіі, духавенства.

Духоўная асоба.

Духоўнае званне.

○

Духоўны айцец — святар, які спавядае каго-н. пастаянна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

priest [pri:st] n.

1. свяшчэ́ннік, свята́р;

a parish priest кюрэ́

2. жрэц;

a high priest вярхо́ўны жрэц

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Pástor

m -s, -stóren па́стар, евангелі́сцкі свята́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pópe

m -n, -n разм. поп, (правасла́ўны) свята́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Напапа́ ’вертыкальна’ (Яўс.), па рари ’тс’ (Пятк.), напопи ’стаймя’ (ТС). Са спалучэння *на nona, дзе назоўнік суадносяць з поп ’святар’ і ’цурка ў гульні, якую збіваюць палкамі’ (Фасмер, 3, 327).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

іерэ́й

(гр. hiereus = жрэц)

святар у праваслаўнай царкве.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аба́т

(лац. abbas, -atis, ад арам. abba = бацька)

1) настаяцель каталіцкага мужчынскага манастыра;

2) каталіцкі святар у Францыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Géistliche

sub m -n, -n духо́ўная асо́ба, свяшчэ́ннік, свята́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)