1. Прызнанне каго‑н. вінаватым у чым‑н. [Галена:] — Я тады набралася гора, пакуль не з’явіўся сам гэты хлопец і не папрасіў зняць абвінавачанне, бо ён памыліўся.Чорны.Адносна Лабановіча пракурор заўважыў, што гэты падсудны, хоць і мала фігуруе ў абвінавачанні, але, як гаворыць народная прыказка, — па абліччы апостал, а па зубах сабака.Колас.
2.Спец. Той бок у судовым працэсе, які абвінавачвае. Сведкі абвінавачання.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
witness1[ˈwɪtnəs]n.
1. све́дка; відаво́чца;
a witness for the defence/prosecution све́дка абаро́ны/абвінава́чвання
2.law све́дчанне; паказа́нне све́дкі;
give witness све́дчыць
3. прыме́та, до́каз, пацвярджэ́нне
♦
bear witness to smth. пацвярджа́ць што-н.;
call to witness выкліка́ць за све́дку
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
до́пыт, ‑у, М ‑пыце, м.
Апытанне падследнага, сведкі і пад. для высвятлення чаго‑н., атрымання патрэбных звестак аб кім‑, чым‑н. Выклікаць на допыт. □ Допыт вёў Гнядкоў і рабіў гэта паважна, па ўсіх правілах.Шамякін.Немцы і пасаджаныя ў вёску паліцаі цягалі на допыт жонку Міхала і яго суседзяў.Васілевіч.//Разм. Настойлівае падрабязнае распытванне. Тут, вядома, пачаліся допыты: як і што, дзе быў, чаму загуляўся так позна?Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wezwać
зак. выклікаць, паклікаць;
wezwać na świadka — выклікаць у якасці сведкі;
wezwać na dywanik — выклікаць на дыван (на праборку)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
2. (выступіцьуролісведкі) áussagen vt, éine Áussage máchen, zéugen vi (накарысцькаго-н. für A, супраць каго-н. gégen A)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АЛЕКСІЕ́ВІЧ Святлана Аляксандраўна
(н. 31.5.1948, г. Івана-Франкоўск),
бел. пісьменніца. Скончыла БДУ (1972). З 1966 на пед. рабоце, пасля журналістка. Літ. дзейнасць пачала ў 1975 як празаік-дакументаліст. У кн. «У вайны — не жаночы твар...» (1985) расказала пра подзвіг жанчын-франтавічак, партызанак, падпольшчыц. Дзецям, што перажылі ням.-фаш. акупацыю, прысвяціла кн. «Апошнія сведкі» (1985). Амаральнасць і злачыннасць вайны ў Афганістане паказала ў кн. «Цынкавыя хлопчыкі» (1991). Па сцэнарыях Алексіевіч пастаўлены спектаклі і дакумент. фільм «У вайны — не жаночы твар...» (1980, 1983; Дзярж. прэмія СССР 1985). Аўтар п’есы «Марутка» (1987). Прэмія Ленінскага камсамола 1986.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
пазапі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Запісаць, занесці на паперу ўсё, многае. Пазапісваць свае думкі.
2. Запісаць, нанесці на плёнку, пласцінку ўсё, многае. Пазапісваць песні.
3. Унесці ў спіс, рэестр і пад. усіх, многіх або ўсё, многае. [Сакратар райкома] пазапісваў іхнія прозвішчы і паабяцаў выклікаць, калі што-небудзь надарыцца.Карпюк.// Уключыць у лік каго‑н. усіх, многіх. Пазапісваць у сведкі.
4.Разм. Скласці дакумент аб перадачы каму‑н. усяго або часткі чаго‑н. Пазапісваць рэчы на сына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
све́дкам. Zéuge m -n, -n, Áugenzeuge m -n, -n; (пра жанчыну) Zéugin f -, -nen;
све́дка абвінава́чванняюрыд. Belástungszeuge m;
све́дка абаро́ныюрыд. Entlástungszeuge m;
клі́кацькаго-н.у све́дкіj-n zum Zéugen ánrufen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пасве́дчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
1.што, абчым і здадан.сказам. Сцвердзіць, пацвердзіць, засведчыць што‑н. Малання .. таксама пасведчыла, што свята сёння.Колас.Ёсць старыя прычыны для новай размовы, Зоры гэта пасведчаць нам лепей, чым словы.Куляшоў.Не сохі і не ветракі пасведчылі аб сіле — мы спадарожніка з рукі, як голуба, пусцілі.Вялюгін.
2. Выступіць у ролі сведкі. — Дык мяне ж вёска ведае, чый я і калі радзіўся... [Настуля] можа пасведчыць, — гаварыў хлапец, не разумеючы і сам, што казаць далей...Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ánrufen
*vt
1) звані́ць (па тэлефоне)
2) акліка́ць, зваць
j-n um Hílfe ~ — клі́каць каго́-н. на дапамо́гу
zum Zéugen ~ — закліка́ць у све́дкі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)