akowiec
м. салдат Арміі Краёвай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ездавы́, -а́я, -о́е.
1. Які прызначаны для язды ў запрэжцы.
Ездавыя сабакі.
2. у знач. наз. ездавы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Салдат, які кіруе коннай запрэжкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
аске́р
(тур. asker, ад ар. askar = салдат)
турэцкі салдат.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
beefeater [ˈbi:fi:tə] n.
1. салда́т ахо́вы ло́нданскага Та́ўэра
2. AmE, slang англіча́нін
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
мы́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.
Спецыяльная палка з папярочынамі ўверсе і пасярэдзіне, на якую апіраецца хворы на ногі.
Асцярожна крочыў на мыліцах салдат.
|| прым. мы́лічны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Салду́к ’салдат’ (Касп.). З салдат (гл.) з заменай канцавога складу суф. ‑ук, як у прыму́к ’прымак’, знайду́к ’пазашлюбнае дзіця’ і г. д.; аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 74.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жаўне́р ’польскі салдат’ (ТСБМ), ’салдат’ (БРС). Рус. жолнер ’польскі салдат’, укр. жовнір ’тс’, ’салдат’. З польск. żołnierz, ст.-польск. żołdnierz < ням. Söldner. Паводле Клячкоўскага (Зб. Развадоўскаму, II, 331) і Шцібера (Świat jęz. Sł., 295), ст.-польск. з ням. праз чэш. пасрэдніцтва да XIV ст. У ст.-бел. фіксуецца яшчэ з канца XV ст. жолнеръ з шэрагам вытворных (Булыка, Запазыч., 114–115), ст.-польск. żołdnierz зафіксавана ў першай палавіне XVI ст. (Рэчак). Ням. Sold ’плата прафесіянальнага салдата’, с.-ням. solt ’тс’ < ст.-франц. solt ’залатая манета, аплата салдата’ < познелац. sol(i)dus (nummus) ’шчырая манета’. С.-в.-ням. soldenx̄re, soldenier ’наёмны салдат’ утворана на гэтай аснове (Дудэн).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дэмабілізава́ны
1. дзеепрым demobilisíert;
дэмабілізава́ны салда́т [жаў не́р] der demobilisíerte Soldát
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
коннагвардзе́ец, ‑дзейца, м.
1. Салдат або афіцэр лейб-гвардыі коннага палка ў дарэвалюцыйнай Расіі.
2. Салдат або афіцэр гвардзейскай кавалерыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цы́рык, ‑а, м.
Мангольскі салдат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)