пакры́ўлены

1. (сагнуты) verbgen, verkrümmt, gekrümmt;

2. (скажоны) verzgen, verzrrt; verwchsen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скры́ўлены

1. (сагнуты) verbrgen, gekrümmt, verkrümmt;

2. (скажоны) verzgen, verzrrt; verwchsen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паго́рблены, ‑ая, ‑ае.

Які пагорбіўся, згорблены, сагнуты. Пагорбленыя хаты. □ Раніцай.. [Алёшка] валокся з санкамі на станцыю і адтуль цягнуў да казармаў цяжкія чамаданы, ранцы і торбы пагорбленых з марозу фрыцаў. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуглавы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае форму вугла, сагнуты пад вуглом. Вуглавое злучэнне. Вуглавое жалеза.

2. Які стаіць на вуглу, на перакрыжаванні вуліц. Вуглавы дом.

3. Спец. Які мае адносіны да вымярэння вуглоў. Вуглавы градус. Вуглавое адхіленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кля́ма ’дрот, сагнуты ў выглядзе літары П для замацавання расколатай драўлянай пасудзіны’ (Бір.). Праз ст.-польск. klama ’клешчы, ціскі’ з с.-в.-ням. klam ’тс’ (Слаўскі, 2, 185).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

увагну́ты

1. konkv, hohl;

2. перан. разм. nedergeschlagen, mit hängendem Kopf;

3. (сагнуты) gebgen, gekrümmt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шплінт

(ням. Splint)

сагнуты папалам драцяны стрыжань, які выкарыстоўваецца ў машынабудаванні для замацавання дробных дэталей і папярэджвання самаадкручвання гаек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пагну́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пагнуць.

2. у знач. прым. Які мае выгібы, сагнуты. Над заводскай брамай, як і багата год таму назад, вісіць старая, іржавая пагнутая шыльда. Галавач. Заўважыўшы пагнутыя рэйкі на шпалах, .. [Валодзя] пасмялеў і нават спыніўся. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

анкілаза́ўры

(ад гр. ankylos = сагнуты + -заўр)

буйныя раслінаедныя чацвераногія дыназаўры мелавога перыяду (гл. мезазой) з целам, пакрытым панцырам з касцявых пласцінак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

анкіласто́ма

(н.-лац. ankylostoma, ад гр. ankylos = сагнуты + stoma = рот)

гельмінт сям. анкіластаматыдаў паразітуе ў кішэчніку чалавека і мясаедных жывёл; крывагалоўка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)