a marriage guidance counsellor кансульта́нт па пыта́ннях шлю́бу
2.AmE адвака́т
3.AmE выхава́льнік; выхава́льніца (у дзіцячым летнім лагеры)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
візі́р2, везі́р
(тур. wezir, ад ар. väzir)
вышэйшы саноўнік, дзяржаўны саветнік у Турцыі і іншых краінах Блізкага Усходу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Reg.- Rat
= Regierungsrat – урадавы саветнік, рэгірунгсрат (ранг службоўца ў ФРГ)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Gehéimrat
m -(e)s, -räte
1) та́йная ра́да
2) та́йны саве́тнік [дара́дчык]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
надво́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Той, што знаходзіцца ў межах двара (гл. двор 1 у 1 знач.). Надворныя будынкі.
2. Той, што выходзіць на двор, знадворны. Надворная сцяна. □ Калі ляпнулі надворныя дзверы, Антанюк цяжка ўздыхнуў.Шамякін.//Разм. Які знаходзіцца, змяшчаецца знадворку, на дварэ, не ў памяшканні. Скрозь надворную цемру [Вацік] бачыў вялікі клін саўгаснага ячменю.Баранавых.[Рыгор] падышоў да акна, адшмаргнуў фіранку, прачыніў яго і пацягнуў надворнага паветра.Гартны.
3. Тое, што і знешні (у 2 знач.). За надворнай замкнёнасцю і нават недаступнасцю [Коласа] адчуваліся абаяльнасць, чалавечая прастата і чуласць.Лужанін.
4. Такі, якога яшчэ не паставілі на адкорм (пра свіней). Калгас меў на той час дзве фермы, але на кожнай былі разам і свінаматкі, і парасяты, і надворныя, і кормныя.Дуброўскі.
•••
Надворны саветнікгл.саветнік.
Надворны судгл. суд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паладзі́н
(іт. paladino, ад лац. palatinus = прыдворны саветнік)
1) рыцар са світы караля або феадальнага ўладара ў сярэдневяковай Еўропе;
2) перан. чалавек, адданы якой-н. ідэі, справе, асобе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
2) муніцыпа́льны саве́тнік, член гарадско́га саве́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ЛА́НДРАТ
(ням. Landrat ад Land зямля, краіна + Rat парада, дарадчык),
1) у Расіі ў 1713—19 саветнік ад дваран павета пры губернатару (у кіраванні губерняй удзельнічала калегія з 8—12 Л.). У 1719 Л. заменены ваяводамі, якія прызначаліся ўрадам.
2) У ФРГ кіраўнік органа мясц. кіравання.
3) Назва заканад. органа ў некаторых кантонах і паўкантонах Швейцарыі (Гларус, Уры, Базель-Ланд, Нідвальдэн, Апенцэль-Інерадэн).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
надво́рны
1. надво́рный;
~ныя буды́нкі — надво́рные постро́йки;
2. вне́шний, нару́жный;
~ная сцяна́ — вне́шняя (нару́жная) стена́;
3. (о свиньях) неотко́рмленный;
○ н. саве́тнік — дорев. надво́рный сове́тник;
н. суд — дорев. надво́рный суд
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГЯЧЭ́ВІЧ (Гечан-Гячэвіч) Вінцэнт
(Вікенцій Іванавіч; 5.4.1770—19.3.1840),
дзярж. дзеяч Рэчы Паспалітай і Рас. імперыі. З 1788 крайчы Вілейскага ваяводства, з 1791 член цывільна-вайск. парадкавай камісіі ваяводства (з 1792 старшыня яго аддзялення). З 1795 на царскай службе: засядацель земскіх судоў, падкаморы Вілейскага пав. і інш. Займаўся размежаваннем Мінскай і Віленскай губ. З 25.10.1816 мінскі віцэ-губернатар, з 31.12.1818 мінскі цывільны губернатар. Тайны саветнік (1831). 26.2.1831 прызначаны сенатарам.