Verbum

рабі́навы, -ая, -ае.

1. гл. рабіна.

2. Які нагадвае сабой колер ягад рабіны; аранжава-чырвоны.

Р. колер.

во́кісел, -слу, мн. -слы, -слаў, м. (спец.).

Рэчыва, якое ўяўляе сабой злучэнне хімічнага элемента з кіслародам.

Прыродныя вокіслы.

ненападзе́нне, -я, н.

Адмаўленне дагаворных бакоў ад якіх-н. варожых дзеянняў у адносінах паміж сабой.

Дагавор аб ненападзенні.

шапта́цца, шапчу́ся, шэ́пчашся, шэ́пчацца; шапчы́ся; незак.

Гаварыць паміж сабой шэптам.

Шапталіся ў кутку суседкі.

|| наз. шапта́нне, -я, н.

замыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. замкнуць.

2. што. Знаходзіцца ў канцы чаго-н., заключаючы сабой.

З. шэсце.

цэ́ласны, -ая, -ае.

Які ўяўляе сабой унутранае адзінства; цэлы, адзіны.

Цэласная тэорыя.

|| наз. цэ́ласнасць, -і, ж.

Тэрытарыяльная ц. дзяржавы.

невінава́ты, -ая, -ае.

Які не мае за сабой віны; які не мае дачынення да злачынства.

|| наз. невінава́тасць, -і, ж.

сухаве́й, -ю, мн. -і, -яў, м.

Сухі гарачы вецер, які нясе з сабой працяглую засуху.

|| прым. сухаве́йны, -ая, -ае.

апо́рны, -ая, -ае.

Які з’яўляецца апорай (у 1 знач.), уяўляе сабой апору, аснову чаго-н., умацаванне.

А. пункт.

Апорная калона.

сачыне́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Від пісьмовай (пераважна школьнай) работы, якая ўяўляе сабой выкладанне сваіх думак на зададзеную тэму.