шу́фельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шуфля. Шуфельная ручка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партфе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да партфеля. Партфельная ручка. Партфельны замок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзвярны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да дзвярэй. Дзвярны замок. Дзвярная ручка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́лачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Куток каля печы, дзе стаяць вілкі, качарга і іншыя кухонныя прылады; качарэжнік.

2. Дзяржанне, ручка вілак, якімі дастаюць гаршкі з печы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кля́кса, ‑ы, ж.

Чарнільная пляма. Ручка ўпала на паперу, пасадзіўшы на ёй добрую кляксу. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да запора ​1. Запорная ручка. Запорны кранштэйн. Запорнае прыстасаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

korba

ж. ручка;

korba rozruchowa — завадная ручка (кольба)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рубі́льнік, ‑а, м.

Ручны выключальнік якіх‑н. электрычных установак. Зноў націснута ручка рубільніка — і турбіна спыняецца. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pen [pen] n. ру́чка; пяро́;

a ballpoint (pen) ша́рыкавая ру́чка;

a fountain pen аўтару́чка;

a felt-tip pen флама́стар

♦

put pen to paper узя́цца за пяро́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аўтару́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Ручка для пісання, у якой чарніла аўтаматычна падаецца да пяра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)