Радня, да род 1, родны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bliźni

бліжні; блізкі, родны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сро́дный (сходный) падо́бны; (однородный) аднаро́дны; (родственный) ро́дны;

сро́дные явле́ния падо́бныя (аднаро́дныя) з’я́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пепели́ще ср.

1. (пожарище) уст. пажа́рышча, -шча ср., папялі́шча, -шча ср.;

2. уст. ро́дны кут, бацько́ўскі дом;

верну́ться на ста́рое пепели́ще вярну́цца ў ро́дны кут (бацько́ўскі дом).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

léiblich

a

1) цяле́сны, фізі́чны

2) ро́дны

~er Brúder — ро́дны брат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

versíppt

a ро́дны, свая́цкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verwándtschaftlich

a ро́дны, свая́цкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vóllbürtig

a кро́ўны, ро́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánheimelnd

a уту́льны, ро́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

árteigen

a ро́дны, ро́днасны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)