вушны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вуха (у 1, 2 знач.). Вушная ракавіна. Вушныя хваробы. // Які спецыялізуецца на лячэнні хвароб вуха. Вушны ўрач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раку́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Невялікая ракавіна (у 1 знач.). Ад берагу моцна пахла багавіннем, ракушкамі і балотнай іржою. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бідэ́

(фр. bidet)

невялікая спецыяльная ракавіна для падмывання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

бідэ́

(фр. bidet)

пасудзіна, ракавіна для падмывання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Schnéckenhaus

n -es, -häuser ра́кавіна малю́ска [слімака́]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рэту́шка ’ракавіна’ (Ян.). Магчыма, ад рус. раку́шка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zlew, ~u

м.

1. сцёк; ракавіна (для сцёку); zlew kuchenny — кухонная ракавіна;

2. басейн (ракі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

свішч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Загана ў чым-н. у выглядзе адтуліны, сітавіны.

С. у арэхах.

2. Скрытая пустата, ракавіна ў металічным ліцці (спец.).

3. Ненармальны канал, які ўтвараецца ў тканках арганізма з выхадам на паверхню цела; фістула.

С. на губе.

|| прым. сві́шчавы, -ая, -ое.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Múschel

f -, -n ра́кавіна, ра́кавінка; тэх. каро́бка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жамчу́жніца, ‑ы, ж.

Малюск, у ракавіне якога ўтвараецца жэмчуг. Калі ў ракавіну цёмную жамчужніцы Упадзе пясчынка хоць адна, — Жэмчугам патроху робіцца яна. Багдановіч. // Ракавіна малюска. Спусціўшыся на дно, ныральшчыкі збіралі ракавіны-жамчужніцы. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)