рэакцыяне́р, ‑а, м.

Прыхільнік палітычнай рэакцыі, вораг сацыяльнага і культурнага прагрэсу. Рэакцыянеры [у Іспаніі] лютавалі. Яны любымі сродкамі хацелі ўнесці разлад у лагеры рэспубліканцаў. Кухараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

diarrhea

[,daɪəˈri:ə]

n.

разла́д страўніка, развальне́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Úneinigkeit

f -, -en разла́д, рознагало́ссе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Перава́дзіць ’пасварыць усіх, пасеяць разлад, нязгоду’ (Др.-Падб.). Да пера- (гл.) і вадзіць 1 ’шкодзіць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

capsizal

[ˈkæpsaɪzəl]

n.

парушэ́ньне n., разла́д -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разбро́д м (разлад) Zersétzung f -, Zerfáhrenheit f -; Únstimmigkeit f - (рознагалоссе, супярэчнасць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

міжусо́біца, ‑ы, ж.

Нелады, разлад, сварка паміж якімі‑н. грамадскімі групамі, пераважана ў феадальнай дзяржаве. [Полаўцы] у час княжаскіх міжусобіц нападалі на рускія землі, рабавалі і спусташалі іх. Шкраба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

waśnić

незак. уст. выклікаць разлад; сварыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dysonans, ~u

м. дысананс; перан. разлад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Entzwéiung

f -, -en разла́д, сва́рка; раско́л

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)