ро́давы¹, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да роду¹ (у 1 і 2 знач.), радавы.

Р. лад.

2. Які належыць роду¹ (у 2 знач.), перадаецца з пакалення ў пакаленне.

Р. побыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матро́с

(рус. матрос, ад гал. matroos)

марак, радавы флоту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

szeregowiec

м. радавы; шараговы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szeregowy

радавы; звычайны; шараговы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

seaman

[ˈsi:mən]

n., pl. -men

радавы́ мара́к, матро́с -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

міліцыяне́р, ‑а, м.

Радавы або сержант міліцыі (у 1 знач.). Насустрач, спакойна зірнуўшы на хлопцаў, прайшоў дзяжурны міліцыянер. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

геро́йства, ‑а, н.

Праяўленне мужнасці, смеласці; геройскія паводзіны. — Калі кідаецца на танк з гранатаю радавы салдат — гэта геройства. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ángestammt

a прыро́джаны, радавы́, карэ́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rank and file [ˌræŋkəndˈfaɪl] n. the rank and file 1. mil. радавы́я, салда́ты, радавы́ саста́ў

2. радавы́я чле́ны (партыі, арганізацыі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тапаро́вы ’стараста арцелі лесарубаў’ (беласт., Ніва, 1973, 11 лістап.). Утворана ад тапор (гл.) па мадэлі, характэрнай для польск. szeregowy ’радавы’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)